onun qarşısında otur­dum ve o mene dedi: “Bu döyüşden yayınmağının sebebi ne idi? Meger sen bundan önce (İslamı yaşatmağa) söz vermemişdin?” Men dedim: “Ele­dir, (ya Resulullah,) vallahi ki, men başqa birisinin hüzu­runda olsaydım, bir behane getirmekle onun qeze­bin­den canımı nece qurta­racağımı görerdin. Doğru­dan da, me­nim çox fesahetli danışıq qa­bi­liyyetim var. Vallahi, men başa düşdüm ki, eger men bu gün ya­lan danış­maqla seni razı salsam, sonra Allah sene heqi­qeti bildir­dikde mene qezebleneceksen, lakin sene heqi­qeti söylesem, senin mene qezebin tutsa da Allahın meni ba­ğış­la­yacağına ümid edecem. Xeyr, vallahi ki, menim bu döyüşden yayın­dığıma beraet qazan­dıracaq heç bir üzürlü sebebim yoxdur. Çünki men heç vaxt özümü indiki kimi qüvvetli ve gümrah hiss etme­mişdim.” Pey­ğember (sallallahu aleyhi ve sellem) dedi: “Bu doğru söyledi. Ey Keb, get, Allah senin barende hökm verene qeder sebir et.” Men çıxıb getdikde Beni Sele­me qebi­lesinden olan bir deste kişi telesik arxamca gelib me­ne dedi: “Vallahi, biz seni bun­dan evvel günah­kar bir şexs kimi tanımırdıq. Sen döyüş­den yayınan şexsler kimi Peyğem­bere (sallallahu aleyhi ve sellem) üzrxahlıq etme­yib aciz qaldın. Halbuki, senin bu günahın üçün Pey­ğemberin (sallallahu aleyhi ve sellem) bağışlanma dile­meyi kifayet ederdi.” Valla­hi, onlar meni o qeder qınadı­lar ki, qayıdıb yalan söyle­diyimi bildirmek istedim. Son­ra da: “Menden başqa bele hereket eden bir kimse var­mı?”– deye soruş­dum. Onlar dediler: “Beli, iki nefer de sen dediyin kimi heqiqeti söyledi ve sene deyi­lenler on­lara da deyildi.” Men on­ların kim olduğunu soruşduqda onlar: “Bu, Murara ibn Rebi el-Amri ve Hilal ibn Ümey­ye el-Vaqifidir”– deyib, Bedr döyüşünde iştirak etmiş, nümu­nevi olan iki seha­beni mene bildirdiler. Onlar bu­nu mene söyle­dikden sonra (fikrimden dönmeyib) çıxıb getdim. Pey­ğember (sallallahu aleyhi ve sellem) döyüş­den yayınanlar arasında yal­nız bizim üçümüzle danışmağı müselmanlara qadağan etdi. Camaat

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 28 >>