tövbe­le­rimizi qebul etdiyi­ni insanlara be­yan etmiş ve onlar da bu şad xeberi bize çatdırmağa telesmişler. Bezileri Muraranı ve Hilalı müjde­lemek üçün onların yanına getmişler. Onlardan bi­ri atını çapa­raq meni müj­delemeye gelmiş, digeri ise Sel dağına qal­xıb oradan bu müj­deni mene daha tez çatdır­mışdı. Çün­ki sesin süreti atın süretinden daha tez çatır. Sesini eşit­diyim müj­deçi menim yanıma geldikde libası­mı ona ver­dim. Vallahi, özümün bundan başqa libasım ol­madığı üçün Ebu Qeta­deden libas aldım ve onu geyib Pey­ğem­berin (sallallahu aleyhi ve sellem) yanına get­dim. Eshabeler deste-deste meni qar­şılayır ve tövbe­min qebul olunması münasibe­tile meni tebrik edib deyir­diler: “Allahın töv­besi sene xeyirli ol­sun!” Men mescide daxil olduq­da, Peyğem­ber (sallallahu aleyhi ve sellem) orada oturmuş ve camaat da onun etrafına toplaş­mışdı. Telhe ibn Ubeydullah qal­xaraq süretle mene teref gelib elimi sıxdı ve meni tebrik etdi. Allaha and olsun ki, ondan başqa müha­cirlerden heç kes meni tebrik etmek üçün ayağa qalxmadı. Men onun bu münasibetini heç vaxt unut­ma­ram. Men Pey­ğem­bere (sallallahu aleyhi ve sellem) salam verdikde, o, sevincle parlayan üzünü mene teref çevirib dedi: “Anan seni dün­yaya getirdiyi günden beri senin üçün en xeyirli olan bu günün seadetile sevin!” Men: “Ya Resulullah, bu müjde senin terefindendir, yoxsa Allahın?”– deye soruş­duqda o dedi: “Xeyr, eksine bu Allah terefinden olan müj­dedir.” Ade­ten Peyğember (sallallahu aleyhi ve sellem) sevindikde onun üzü ay parçası kimi parla­yardı. Biz de onun sevindiyini bu görkeminden hiss ederdik. Men Pey­ğemberin (sallallahu aleyhi ve sellem) qarşısın­da oturub dedim: “Ya Resulullah, tövbem qe­bul olun­duğu üçün var-dövletimi Allah ve Onun resuluna sede­qe etmek isteyirem.” Peyğember (sallallahu aleyhi ve sellem) dedi: “Var-dövletinin bir hisse­sini özünde saxla. Bu senin üçün daha xeyir­lidir.” Men dedim: “Xeyber döyü­şünde elde olunmuş qenimetden payıma düşen hisseni özüm üçün

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 28 >>