- Yadındadı nece and içmişdin heç olmasa birce payızı dramsız yaşayacağına?.
Geriye baxmayacağına, her şeye yeni sehifeden başlayacağına, daha ağıllı
olacağına, özüne deyer vereceyine.
Söz vermişdin ki, yatmaq üçün yerine vaxtında uzanacaqsan, semimi, gülerüz ve
heç kimi acılamayan biri olacaqsan. Yadındadı gedenleri rahatlıqla buraxacağına
söz vermişdin? Ayrılıq zamanı insanların getmeli olduğundan danışırdın.
Yadındadı bir sabah yuxudan üzünde tebessümle oyanıb, evindeki her şeyi
seliqeli ve yerinde görmek istediyin?. Ve sen and içmişdin ki, ders alacaqsan
yaşadıqlarından. Daha seni aldatmaq bu qeder asan olmayacaq. Sileceksen
telefonundan dinlediyin bütün mahnıları. Çünki, qalmamışdı gücün ağır seslere.
Sen çox şey üçün söz vermişdin. Özüne, mene, tanrıya. İndi bir özüne bax. Yene
dizlerini qucaqlayıb oturmusan. Gedenlerin ardından addımlarını sayırsan.
Şeirlerle nefes alırsan, eyni musiqileri hardansa tapmısan, yene fikirlerde
batırsan. Yene başqalarının derdine şerik çıxırsan, hamını dinleyirsen, amma
özünden xebersiz qalmısan. Yene işleri yoluna düşen kimi insanların seni terk
edeceyini bilmirsen. Düzelen deyilsen ve bu heyat sene heçneyi öyretmedi.
Hetta neçe min yalandan sonra sen yene insanlara inanırsan, onları sevirsen.
Ve sen itirdin. Her şeyini. Amma, inamını heç vaxt itirmedin. Ve sen hele de
inanırsan ki, milyonlarla çirkaba bulanmış insanların içinden mehz " onu "
tapacaqsan..