Hele uşaq iken tez-tez eşiderdim-tenha insan,tenha qelb. Mene qeribe gelerdi,bu qeder insanın-yaxınların,doğmaların ehatesinde nece tenha olmaq olar.Bu sual indi de meni düşündürür,ancaq bu defeki cavabım uşaqlıqdakından ferqlidir. Bu qeder insanların-yaxınların, doğmaların ehatesinde tenhayam men.
TENHALIQ-belke de bu sözler sene bir zaman mene olduğu kimi anlaşılmaz gelir. Tenhalıq-milyonlar içinde bir kölgeyem men.
Eger her seher vücudun hele yuxudan tam oyanmamış qelbin-"bir gün daha,de görüm kimin üçün açmısan bu seheri"-deyirse bu tenhalıq deyil,bes nedir?!
Eger ömründe seni sevindirecek,yaşamaq üçün zerre qeder de olsa qığılcım verecek bir an tapa biımirsense-bu tenhalıq deyil,bes nedir?!
Günün her saatı-ister nahar, şam edende,işleyende gözlerin uzaqlarda, qelbin xülyalarda,heyatın boşluqdadırsa-bu tenhalıq deyil,bes nedir?!
Gündüzlerin gece olmağını,ömrünü röyada yaşamağı arzu edirsense,baş rolu oynamalı olduğun halda,bu heyat sehnesinde sadece izlemekle kifayetlenen bir tamaşaçısansa söyle,söyle bu tenhalıq deyil,bes nedir?!
Ve nehayet gelen günlerini görüb,boş keçdiyini bile-bile öten günlerine hesed aparırsansa bu TENHALIQ deyil,bes nedir?!
Deyirler arzulamaq insana zerer vermez.Men bununla razılaşa bilmirem. Çünki arzularla,xeyallarla aldanan,onlarla teselli tapan qelbim de artıq bu yalanlarla ovunmur.
Tenhalıq-milyonlar içinde bir kölgeyem men.
Heyatın yaşamayıb,sadece xeyal eden tenha birisiyem men