çox
qarışdı. Ne ise bir sehv baş verib. Neçe il onu
tanıyırsan ?
Leyla:
- Üç il tamam olacaq. Biz heftenin cüt günleri bu
dama çıxardıq. Tek günleri işe gederi.
Aysel :
- Men de onunla bir ildir tanışam. Onunla tek
günler görüşürdüm. Cüt günler güya işi var idi.
Amma eslinde seninle görüşürdü! O bizim ikimizi
de aldadırdı.
Leyla :
- Eclaf !!! Keçen hefte demişdi ki, yeni mahnı
yazmaq isteyir adı "Aysel" . Senin adın nedi ?
Aysel başı ile tesdiqledi. Leyla dedi :
- Demeli ikimizle de oynayırdı. Eclaf! Men de ona
göre özümü atmaq isteyirdim. Alçaq!! Yalançı !
Fırıldaq! Deyirdi ki, evleneceyik .Özü de senin kimi
qızlarla fırlanırdı.
Leyla damın ortasında oturub dizlerini qucaqlayıb
ağlamağa başladı:
- Hhh..hhh … Hemişe bele olur. Gözel oğlanlar
sadelöv qızları aldadır. Nece ona inanırdım? Ele
bilirdim ki, en yaxşı oğlan odur. Ele bilirdim ki,
sevir meni. Amma eslinde yalançının biri idi. O
mene layiq deyildi. Zibil ..Yaxşı oldu, öldün. Yaxşı
oldu sene..Meni oyuncaq kimi oynadırdın.
Aysel de hönkürüb ağlamağa başladı. Bir anın
içinde bir illik sevgisi nifrete çevrilmişdi. O Eliye
nifret edirdi. Eli ona layiq deyildi. Onu aldatmışdı.
Zibil yerine qoymuşdu. Aysel göz yaşlarını silib
ayağa qalxdı. Sonra Leylaya baxıb dedi:
- Axmaqlıq eleme ! Özünü atma ! O buna layiq
deyil !
Sonra çantasını götürüb yavaş -yavaş pillekenleri
enmeye başladı. Addım sesleri getdikce uzaqlaşıb
blokun sükuta qarışdı. Bir az da gözleyenden
sonra Leyla gözlerini silib gülmeye başladı. Bu an
telefonuna zeng geldi.
- Alo
- Alo Nergiz , haradasan, qızım ?
- Damdayam, ata . Binamızın damında.
- Ne edirsen orada ? Düş gel eve .
- Heç , quşlara baxırdım. İndi gelirem.
Nergiz telefonu bağladı. Eslinde Nergiz bu binanın
sonuncu mertebesinde qalırdı. Her defe damlarına
kimse çıxanda evlerindeki çilçıraq esirdi. Nergiz bir
ilden çox idi ki, eyvanlarında oturub, hemişe
damlarına çıxan iki gencin söhbetini dinleyirdi.
Onlar Nergizi tanımasalar da Nergiz

<< 1 2 [3] 4 >>