Allahın adı ile.
Artıq neçenci defe idi ki, Talehi görürdü, bu
tesadüf qarşılaşmaya benzemirdi.
Leyla:
-Diyesen bu oğlan meni izleyir.?!
Fikirleri ile içinde çırpınıb dururdu.
-Yox.... Allah şeytana lenet etsin. Belkede
tesadüfdür.
Deyir, özüne teskinlik verirdi.
Keşke ele olaydı! Ama olmadı.
Yene Heftenin birinci günü idi.Leyla elm
ocağına telesirdi, anası:
-Leyla yene ac gedirsen hee?. Ay qız heç
olmasa bir stekan acı çay iç.
Deye can parası qızını, hemişe ki, kimi
yedirtmeye çalışdı. Amma Leyla yene:
-Ana yolda alacam ders arası yiyerem. Deyib,
anasının yanaqlarından öperek, evden çıxdı.
Yol boyu sanki neyise gözleyirmiş kimi idi.
İçinden kimese gedirmiş kimi idi. Öz-özüne-
"Ne olub sene Leyla yoxsa aşiq olmusan?!
Deyir, İçinden gelen diger ses ise: -Yox ola
bilmez, sen hele oxuyacaqsan,daha tezdir
kimi seslerle ona vesvese edirdi".
Ele bu düşüncelerle her şeyi unutmuşken,
növbeti stansiya elmler, sesi onu ayıltdı.
Telem - telesiy düşüb insanları yararaq,
irelilemeye başladı.

***

Taleh yene ders çıxışı Leylanı gözleyirdi. Leyla heyete endiyde, onu gördü. Sanki boğazı qurudu. Derinden nefes alıb. Oğlana baxdı. Birden Sevdanın:
- Ay qız ne fikre getmisen.
Deyib qolundan tutması onu diksindirdi.
-Yooo fikre getmemişem. He gedey?
- Sevda yox men bu gün, emim gile gedecem, meni bağışla deyib sağollaşdı.
Leyla:
-Helelik deyib metroya sarı addımlamağa başladı.
Arxaya dönüb baxmağa çalışırdı.
Amma özünü saxlayırdı. Ele bu fikrlerle addımlayırdı ki;
birden Taleh qarşısına çıxıb:
- Bir deqiqe olar xanım? Bir az ayaq saxlasaz....
Leyla:
- Kimsiz? Olmaz.
Deyib: Talehin sözünü ağzında qoydu.
İri addımlarla yerimeye başladı.
Taleh el çekmir arxasınca ilerleyirdi.
- Xanım bir deqiqe durun xahiş edirem. Niyyetim pis deyil. Allah şahiddir deyib, qızı yola getirmeye çalışırdı.
Leyla:
- Camaat bize baxır,gedin. El çekin.
Deyibç yoluna davam edirdi.
Taleh:
-Mende onun çün diyrem bir
deqiqe durun. Ne olar?!
Leyla ayaq

[1] 2 3 >>