Mamedin genc vaxtları idi..100 mertebeli binanin birinci mertebesinde O, yüzüncü mertebesinde ise ürekden sevib aşiq olduğu gözel bir qız yaşayırdı..Mamed de qızla münasibet qurmaq üçün variantlar axtarırdı. Bilmirdi ne elesin..Nehayet ağlına bir fikir geldi.. “Ütü almaq behanesi ile qizin evine gedim”.
Mertebeleri çıxa çıxa fikirleşir..
“Qapını döyecem, qız meni görecek, baxışlarımız toqquşacag..Qızın menden xoşu gelecek..Yavaş-yavaş münasibet yaranacaq”
Fikirleşe- fikirleşe çıxır 40-cı mertebeye kimi..
“Sonra görüşlerimiz olacaq, bir birimizi yaxşı tanıyacıq, günlerin bir günü men onlara nişan gönderecem”
(70-ci mertebe) .
“Toy olacaq..Evlilik heyatı, uşağlarımiz olacag..Böyüyecekler..Mektebe gedecekler..”
(80-ci mertebe) .
“Elbetde ki arada inciklikler, küsülükler de olacaq..Sonra problemler çoxalacaq,
Dava-dalaş, ses-küy, dava-qırğın, mehkemeler, ve nehayet boşanma..Aramızda da derin nifret hissi olacaq ve s” 
100-cü mertebeye çatanda artıq Mamed deli kimi idi. Esebi halda qapını döydü.
Qiz qapını açır : - Buyurun
Mamed hirsle: Sizde ütü var?
Qiz: Var
Mamed: Var var da..! Sox gözüve !!!=)))

Nika* [OFF] (29.11.2015 / 23:09)