Biri var idi, biri yox idi. Qefesde bir quş yaşayırdı. Her defe o qefesden acıq semaya baxır, kuleyin sesini dinleyir, o ağacdan bu ağaca ucan quşlara tamaşa edirdi. Yazıq quşcuğazın derdi boyuk idi. O da diger quşlar kimi azad, temiz, sonsuz semada qanadlarını cırparaq uzaqlara ucmaq isteyirdi. Herden başqa quşlar qefesin yanında qonub ona teeccuble baxırdılar. Onlar quşun qefesde nece tek yaşadığını başa duşe bilmirdiler.Yazıq quş ise ağacların budaqlarında ozune yuva qurub balalarını boyutmek, yazda çiçeklerin etrini alıb, payızda golmecelerde cimmek isteyirdi. Gunlerin bir gunu quşun sahibi qefesin qapısını bağlamağı unudur. Quş parlaq semaya baxır, kuleyin sesini dinleyir. Qefesin açıq qapısından ucuşan quşlara tamaşa edir. Ağaclardakı yuvaları gorur, ciceklere baxır.Ucsun ya yox? Seçimini etmek isteyir. Ele butun gunu bu secim qarşısında duşunur. Gunun sonunda quşun sahibi gelib qefesin acıq olduğunu gorub yavaşca qapını bağlayır….