Göyden üç alma düşmedi
Biri var idi, biri yox idi. Qefesde bir
quş yaşayırdı. Her defe o qefesden
açıq semaya baxır, küleyin sesini
dinleyir, o ağacdan bu ağaca uçan
quşlara tamaşa edirdi. Yazıq
quşcuğazın derdi böyük idi. O da diger
quşlar kimi azad, temiz, sonsuz
semada qanadlarını çırparaq uzaqlara
uçmaq isteyirdi. Herden başqa quşlar
qefesin yanında qonub ona teeccübe
baxırdılar. Onlar quşun qefesde nece
tek yaşadığını başa düşe
bilmirdiler.Yazıq quş ise ağacların
budaqlarında özüne yuva qurub
balalarını böyütmek, yazda çiçeklerin
etrini alıb, payızda gölmeçelerde
çimmek isteyirdi. Günlerin bir günü
quşun sahibi qefesin qapısını
bağlamağı unudur. Quş parlaq semaya
baxır, küleyin sesini dinleyir. Qefesin
açıq qapısından uçuşan quşlara tamaşa
edir. Ağaclardakı yuvaları görür,
çiçeklere baxır.Uçsun ya yox? Seçimini
etmek isteyir. Ele bütün günü bu seçim
qarşısında düşünür. Günün sonunda
quşun sahibi gelib qefesin açıq
olduğunu görüb yavaşca qapını
bağlayır.
Heyatımızda ele anlar olur ki, edilecek
seçim bütün taleyimizi deyişir. Ayseli
qaçırtmaqla men heyatımın en böyük
sehvini etdim. Amma Ayseli
qaçırtmaqla men hem de heyatımın en
böyük düz seçimini etdim.Yol boyu bir
kelme de damışmadıq. Axşam düşende
ocaq qaladım. Hava ele de soyuq
deyildi. Göyün üzüne o qeder ulduz
sepelenmişdi ki, heç bizim estradada o
qeder ulduz olmazdı. Yene de Ayselden
gözlerimi çeke bilmirdim.Menim
yalançı şahzadem.Tesadüf ve
Taleyim.Bezen insanlar bir birileri üçün
o qeder yaxın olurlar ki, heç danışmağa
da ehtiyac qalmır.Amma sükut sonsuz
davam ede bilmezdi. Ilk olaraq men
dedim:
- Soyuq deyil?
-Yox , soyuq deyil. Olar bir sual verim?
-Ver.
- Sen yaxşı insansan?
Men bir az duruxdum:
-Ne bilim vallah, özüne göre hamı
yaxşıdı. Amma hele adam
öldürmemişem. Bilmirem, bu meni
yaxşı edir ya yox. Bes sen? Sen
yaxşısan?
Aysel gözlerini qaçırtdı:
- Yox, men yaxşı deyilem. Men çox pis
adamam. Hemişe başqalarına paxıllıq
elemişem.Yad

[1] 2 3 >>