Men her şeyi
düşünmüşdüm.Qarşımıza yırtıcı
heyvanların çıxmasından,
zelzeleye qeder. Amma yadımdan
çıxmışdı ki, bu xaraba
dünyada torpaqları bir-
birinden ayıran tikanlı
serhedler var. Düzdü,
yaxınlıqda esger yox idi,
amma bizi izleyirdiler. Onlar
görünmeseler de yaxındaydılar.
En uzağı 20 deqiqeye bize çata
bilerdiler. Çox fikirleşmek
olmazdı. Biz serhedi keçmeli
idik. Atdan düşdük. Heyvanı
sığallayıb dedim: “Sen artıq
azadsan.Qaç , üreyin hara
isteyirse get”. Sonra biz
hündür tikanlı meftillerin
arasından ehtiyatla o biri
terefe keçdik. Deqiq bilmirdim
hansı ölkenin serhedleridir.
Amma ya Rusiya ya da
Gürcüstan olmalı idi. Bele
baxanda bilmek olmur axı.
Ağaclar eyni, meşeler eyni,
dağlar eyni. Ancaq biz gic
insanların ağlına gele biler
ki, bu yerler arasında ferq
var. Biri Rusiyadı, biri
Azerbaycan.Ya da ki Norveç,
ya da ki Yunanıstan. İnsanlar
niye özlerini bele çetine
salırdılar? Niye özlerine süni
qefesler yaradırdılar?
Serhedlerle öz yollarını
kesirdiler. Biz denizdeki
balıqlar kimiyik. Allah
balıqları denizde yaratdı,
bizi yer üzünde. İndi her bir
balıq istediyi yere üze biler.
Amma biz torpaqları çeperlere
saldıq. Hetta en axmaq
balıqlar bele sonsuz böyük
denizin içinde özlerine
akvarium düzeldib içine
girmezler. Bunu yalnız
insanlar ede biler. Tezece
serhedi keçmişdik ki,
avtomobil sesleri eşidilmeye
başladı. Serhed gözetçileri
herbi maşınlarda bu terefe
gelirdiler. Arxadan da Ayselin
adamları gelirdi. Veziyyetin
çıxılmaz olduğunu görüb
dedim:
-Aysel, indi bize
yaxınlaşanlara deyersen ki,
seni gücle qaçırmışam. Onda
seni buraxarlar. Qayıdarsan öz
evine. Hamı sene inanar. Amma
bilseler ki, sen menimle
qaçmısan sene her şey ede
bilerler. Canım, sevgilim.
Şahzade, bağışla.
Bu sözü deyib ona şille
vurdum. O bunu gözlemirdi.
Amma başa düşdü, bunu ona
göre edirem ki, yalanı
inandırıcı olsun. Üzündeki
qızartı onun zorla
qaçırıldığına zemanet idi.
Esgerler yaxınlaşırdı. Aysele
dedim ki,

[1] 2 3 4 >>

_GeRuA_ [OFF] (19.12.2015 / 00:43)
Twkler..ama yene az yazmisiz