qalmamışdım.Atamla heç salamlaşmamış,anam telefonu ondan aldı,ikimizde ağlaya-ağlaya danışırdıq,sonra atam telefonu anamdan aldı.Atam ne qeder özümü sıxıb saxlasa da sagollaşanda onun da qeherlendiyini hiss etmişdim.Gece yatağıma girende gözlerimi yumub,eslinde,bura gelmeyimin,ailemden uzaq qalmağın,her şeyin menasız olduğunu düşünürdüm,tek menalı olan menimçün Cavid idi,onunla olan tanışlığımız.Cavid nece ve niye menimçün bele menalı ola bilmişdi?Bu suala cavab tapa bilmirdim,Cavid menim qurğumun ideal obrazına en real namized idi.Klonu açıb içindeki oğlan şekli ile Cavidi müqayise edirdim.Onlar bir-birine çox benzeyirdi,belkede bu sebebden Cavid özüde bilmeden menim diqqetimi çeke bilmişdi.Fikirlerim qarışmışdı?Eslinde yox.Men bilirdim ki,menimle son zengi vuran oğlanla rastlaşma şansım sıfırdı,belkede buna göre mehz ona benzeyen birini isteyirdim heyatımda.İndi hemin insanla rastlaşmışken yeniden yollarımızın ayrılacağı fikri mene pis gelirdi.
-deyesen hadiseleri çox qabaqlayıb,heddinden çox düşünürem,-deyib,yatdım.İk i gün idi burada idik.Hesen müellim bize beş deqiqe bele dincelmeye imkan vermirdi.Bu gün heftenin altıncı günü idi,düşünürdüm Cavid yeqin istanbula gelib,menim olmadığımı bilende göresen neyleyib?Belkede heç gelmeyib,belkede heç men onu onun meni maraqlandırdığı kimi maraqlandırmıram.Günün yarısına kimi beynimde bu fikirlerle dolaşdım.Bu günü neçe günki gergin çalışmalarımızdan sonra Hüseyn müellim bize istirahet vermişdi.Her kes öz otağında dincelirdi.Bura gelenden heç gezintiye çıxmamışdıq.Oğlanlardan biri gelib,gezintiye getmek istediklerini,bizimde gelib-gelmeyeceyimizi soruşdu.Nazlı getsede men halsız olduğumu deyib getmedim.Yatağıma uzanıb düşünürdüm,neyi düşünürdüm heç özümde bilmirdim.Birden otaqdakı telefon zeng çaldı,desteyi qaldırıb cavab verende,otel işçilerinden biri meni gözleme zalında birinin gözlediyini dedi.Uşaqlar şeheri gezmeye getdiyinden,Hüseyn müellimde bu saatlarda ancaq öz elmi işi ile meşğul olduğundan meni kimin

<< 1 ... 5 6 [7] 8 >>