ne
qalmırdı. Aslan dedi:
- Gördünüz, heyatda bele
şeyler de olur. He-he.
Azad dedi:
- He.. Bes bize niye demedin?
Üreyimiz partlayırdı. Axırıncı
gün o yekeperin hedelerinden
sonra Anar lap deli olmuşdu.
-Yox , size deye bilmezdim.
Eşide bilerdiler. Nezeri celb
etmek olmazdı. Amma qulağım
sizde idi. Danışdıqlarınızı
eşidirdim. Anar, sen çox
cesaretlisen. Qız günahkar
olmasın deye her şeyi öz
üzerine götürdün.
Men başımla yavaşca
teşekkürümü bildirdim. Sonra
Azad dedi:
- He, Anar yaxşı oğlandı.
Uşaqlar siz danışın görek.
Bir heftede teze ne ise olub?
Bayaqdan sakitce qulaq asan
Aydın dedi:
- He qardaşlar. Biz Qerargahı
ala bilmişik.
Bunu eşiden Aslan da, Azad da
sevinclerini saxlaya
bilmediler.
“Ela!” , “Ola bilmez?!” ,
“Ela!”, ”Şükür Allaha!”
Men neden söhbet getdiyini
bilmirdim amma haranısa
almışdılar. Sonra Aydın ne
ise danışmağa başladı. Bele
melum oldu ki, seheri gün biz
hamımız ora gede bileceyik.
Insanlar da Ağaclar kimidir.
Onlar ne qeder yükseklere,
işığa doğru can atırlarsa
kökleri bir o qeder yere,
aşağı, qaranlıq ve derinliye
enir.
(“Zerdüşt bele deyirdi”-
Nitşe)
P.S: Ardı var...

<< 1 2 [3]

Bakili_Balasi_* [OFF] (19.12.2015 / 17:57)
Ondaaa novbeti bolumu oxuyarsiz birazdan