ki,
burada hamı senin dostundur.
Men sakitce Azaddan soruşdum:
- Budu A?
O dedi :
- Yox , bu Abbasdır. O en ilk qoşulanlardandır.
Demek olar ki, bütün teşkilatçılıq işlerine o
baxır. Ele bu qerargahı da o alıb. Onun çoxlu
elaqeleri var. Bakıda demek olar ki, her 5 ci
adamı tanıyır. Yaxşı oğlandır. Qoy gelsin seninle
tanış eliyerem.
Azad bu sözleri deyen vaxtda artıq bir qız
mikrofonun qarşısında durmuşdu. Onun üzünde
qeribe sıxıntı vardı. Her halda bütün heyatını
danışmağa gelmişdi. Bundan böyük çetinlik
mence ola bilmezdi. Aynur mikrofonu götürende
Abbas eli ile işare etdi ve kimse işığı sondürdü.
Pencerelerin qarşısı qalın perde ile örtüldüyüne
göre otağa zülmet çökdü. Men heç ne
görmürdüm.Birce Abbasın sesini eşitdim:
-He, Aynur, indi rahat danışa bilersen.
Sonra Aynurun derin nefesi eşidildi:
- Menim anam xestelenmişdi. Atam ise evde
tapılmırdı. Onun günü gecesi fahişelerin yanında
keçirdi. Anamın qanında xestelik vardı, tez-tez
halı pisleşirdi,qusurdu. Gözlerinin altındakı
qırışlar her gün artırdı. Menim 7 yaşım olardı,
mektebe gedirdim .Dersden sonra anama yemek
bişirirdim.Onun yatağını deyişdirirdim.Heftede
bir defe gelen hekimleri qarşılayırdım. Bakıda
heç kesimiz yox idi. Atam da anamın xesteliyile
maraqlanmırdı. Belke de anamın ölümünü en çox
ele o arzulayırdı. Anam ölseydi rahatca avara
heyatını davam etdirerdi. Herden içib qapının
ağzında yuxuya gedirdi. Qonşulardan
utandığımdan zeif canımla onu dartıb eve
sürütleyirdim. O da ağzına gelen söyüşleri
söyürdü. Çox heyf ki, en pis söyüşleri küçeden
evvel atamdan eşitmişdim. Bir terefden atamın
söyüşleri bir terefden de anamın qusmaq sesi.
Atamı dehlize salan kimi yatağın yanındakı
vedreni deyişmeye gedirdim. Dersde müellim
meni danlayırdı, uşaqlar da gülürdü. Bir gün
hekim atama dedi ki, filan filan dermanları
almalısınız. Her gün onlardan içse bir aya
sağalacaq. Eks halda siz onu itireceksiniz.
Menlik burda daha iş qalmayıb. Eger
dermanlardan sonra bir daha

<< 1 [2] 3 >>