Bir gün televizor, bir gün maqnitofon. İş ütüye çatanda gördüm ki, artıq evde heç ne qalmayıb. O gece hemin kişiler bıçaqla geldiler. Men çay süzene kimi atamı divara sıxıb hedeleyirdiler:
- Sen bizi hele yaxşı tanımırsan. Biz ele bele çıxıb geden deyilik. Eger bu gün veresi heç neyin yoxdursa onda balaca barmağını kesib aparacayıq. Narahat olma, pulu qaytarsan kimi biz de barmağı qaytararıq.
Bu sözleri eşiden kişiler gülmeye başladılar. Men otağa kecdim. Onlar atamın barmağını kesmek isteyirdiler. Atam qışqırırdı:
- Yox, yox el deymeyin. Onu götürün, bu gün qızımı verirem size. Onu götürün. Buraxın barmağımı. 
Atam meni bir barmağına satdı. Men donub qalmışdım. Amma o alçaqların da deyesen bu fikir daha çox ağlına batmışdı. "Bax bu başqa meselele. Sen özünü bele aparanda bizim de xoşumuza gelir. Bax bu tamam başqa mesele. He-he-he”. Menim tüklerim biz biz olmuşdu. Biri atamı tutmuşdu, o biri ikisi üstüme gelirdi. Bir onu bildim ki, elimdeki qaynar çayı onların üstüne tökdüm. Birinin üzü yandı. Men de tez metbexe qaçdım. Bıçagı götürüb arxamca gelen kişinin böyrüne soxdum. Onu iteleyib qapıya yaxınlaşdım. Ele qapını açmışdım ki, atamı tuan kişi üstüme yeridi. Onda ilk defe atamı kömeye çağırdım. O ise qorxaq pişik kimi künce qısılıb qalmışdı. Bunu görüb meni tutmağa gelen yekeperin qucağına atıldım. Dişlerimle yanağından yapışdım. Bir dişleye onun yanağını qopardım. Qan fışqırmağa başladı. İkinci dişleyim boğazına kecdi. Deyesen qırtlağından yapışmışdım.Var gücümle dişlerimi bir birine yaxınlaşdırdım. O da saçımda tutub meni yere çırpdı. Onu öskürek tutmuşdu, boğazı qan içindeydi. Imekleye-imekleye onun yanında qapıya doğru keçdim. Pillekenlerden üzüaşağı qaçmağa başladım. Ne qeder berk qaçmağa çalışdımsa da heyetden çıxanda o biri ikisi mene çatdı. Heyetde kimse yox idi, zil qaranlıq idi. Onlar meni öldürecekdiler. Hemin anda A geldi. O meni xilas etdi. İndi de men buradayam. Çox sevinirem ki, qısa vaxtda özüme bu qeder çox dost tapa bilmişem. Keçmiş

<< 1 [2] 3 4 5 >>