Abbasdan sonra bir oğlan danışdı. O da qısaca öz fikirleini bildirdi. Azad mene işare etdi ki, çıxaq bayıra.
Biz o biri otağa keçdik:
- Anar, daha ünvanı tanıyırsan, ne vaxt istesen gele bilersen. Men indi uşaqlarla danışım, senin qoşulmağını müzakire edecekler. Yeqin başa düşdün, qebul olunmaq üçün evvelce öz heyatını danışırsan. Bunu bu gün de ede bilersen. Amma mence her şeyi evde danışsan daha yaxşı olar. Sen artıq Bakıdasan, evdekilerse narahatdır. Yaxşısı budur bu gün eve get.
- He, men de ele onu deyecekdim. Eve gedim, görüm ne var ne yox.
- Menim de bezi işlerim var. İstesen seni maşınla ötüre bilerem. Ele merkeze gedirem, yol üstüdür.
- He, gedek. Azad, belke bu gün gelmedim.
- Niye?
- Yorulmuşam yaman. Hem de çimim, bir az dincelim. Bir aydır evde görünmürem. Meni asmasalar yaxşıdır.
- He-he, asacaqlar, asacaqlar.
BAŞLANDI
Sene öyredilen her şeyi unut.
Sen qum deneciyi qeder kiçiksen.
Sen heyatın boyu ölümü düşünmeden yaşayırsan.
Ölüm gelende ise deyirsen - "men ki heç yaşamadım”.
100 il sonra ise sene göre heç kes ağlamayacaq.
Nane müellimeni bütün fakülte tanıyırdı. Onun dersinde hamı sakit otururdu. Nane müellimeye xüsusi diqqet vardı. Yox... Sebeb onun yaxşı ders keçmesinde deyildi. Yox... O heç güzeşt etmirdi. Yox... İnsan kimi de yaxşı insan deyildi. Ona bu qeder çox hörmetin sebebi imtahanlarda hamını kesmesi idi. Ona göre hamı ondan qorxurdu. Hetta elaçılar da. Çünki Nane müellime qiymeti biliye göre vermirdi. Onun özünemexsus ölçüsü vardı. Kim hörmetini qazanarsa, o da imtahandan keçecek. Onun hörmetini ise terbiye, medeniyyet ve xoş sözle qazanmaq olmazdı. Nane xanım hörmeti ancaq pulda görürdü. Bu gözel xasiyyetine göre her imtahan avtomobilini yenisine deyişirdi. Eve yeni bir şey alırdı.Yay gezintisini müeyyenleşdirirdi. Amma bu gün Nane müellimenin bexti getirmemişdi. Avtomobilini heyetde saxlayıb bloka daxil oldu ve liftin düymesini basdı. Lift gelene kimi arxadan iki nefer bloka yaxınlaşdı. Nene xanım telefonunu
ardini gozleyirem
.gif)
)»Oxu zalına keç