bilmirdim.Bu il universitetde günorta növbesinde oxuyurdum.Her gün dersden gelende özümde bilmeden Cavidgilin evi terefden gelirdim,eve çatan kimi ise darvazanın aralı qalmışhissesinden baxıb,evde işiq yanıb yanmadığını yoxlayırdım.Hergünde meyus formada ordan eve gelirdim.Bir gün dersden gelende yene ayaqlarım meni o evin önüne getirse de,
-ne qeder baxmaq olar,onsuzda orda heç kim yaşamır,-düşüncesi ile evin önünden ötüb keçmişdim.Cavidgilin evi olan küçeni dönüb bizim küçeye geden yolla gedende ise kiminse arxamca geldiyini hiss etdim.Nece qorxmuşdumsa atama zeng vurub,qabağıma gelmesini dedim,meni izleyen her kimdirse eşitsin deyede ele ucadan danışırdım ki,guyaki atamın adın eşiden kimi qaçacaqdı.Men heç vaxt atamdan qarşıma çıxmasını istememişdim,hele mekteb illerinde repetitor yanına getdiyim zamanlarda daha gec gelerdim eve,lakin heç vaxt ne atama,ne de qardaşlarıma meni qarşılasınlar dememişdim.Yolun yarısına kimi gelmişdim,atamla ratlaşdıq.O menim qorxduğumu görüb,ne baş verdiyini soruşsa da men biraz halsız olduğum üçün onu çağırdığımı dedim.Meni beyenib izleyenler çox olmuşdu,bunun üstünde heç zaman dayanmazdım,bu günkü hadiseninde üstünde durmayıb,evimize giren kimi unutdum.Şam yemeyimizi yeyenden sonra anam,
-qızım,şer qaralmamış gel gedek bu qutuları ataq gelek,-dedi.Anamın şer qaralmamış demeyine baxmayın siz,şer çoxdan qaralmışdı.Hemin günü atam evimize yeni televizor almışdı,anamın ise qeribe bir xüsusuiyyeti var idi,eve yeni ne alınsa hemin anda onun qablaşdırmasını atardı.Bezen atam bunun üstünde ona acıqlanırdı ki,
-belke sonra fikrimi deyişdim,aparıbqaytarmaq istedim,niye eve giren kimi her şeyin qutusunu,etiketini atırsan axı?Anam ise her defe ona söz verirdi ki,gelen defe atmayacaq,ancaq bu sözü ele söz olaraq qalırdı.Çox zamanda ele atamın özüne atdırardı qablaşdırmaları,ancaq indi atam yorğun olduğu üçün tez yatdığından mene demişdi.Üstümüze qalın bir şeyler geyinib,qablaşdırmanın heremiz bir ucundan tutub aparıb atmışdıq.Qayıdanda

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>