Hüznlü sevgi Genc bir qız ağır bir xesteliyin pencesinde son
günlerini yaşayırdı. Yaralı qelbi artıq bu dünyada döze bilmirdi.
Qızın çox varlı olan ailesi bütün qezetlere qızın qelbin sağaldacaq
adamı tapmaq üçün elan vermişdi. Qızı üçün canını qurban
verecek birini axtarırdılar. Çünki qızın üreyini deyişdirmek lazım
idi. Genc qızın xestexana otağında heyatı günü-günden solurdu.
Yene xestexana otağında yalnız idi. Gözü yaşlı, boynu bükük
ölümü gözleyirdi. Gözlerini bağlayıb bu kiçik otaqda yalnız göz
yaşı tökmekden yorulmuşdu. Yene de engel ola bilmedi bulaq
kimi çağlayan gözlerine. Sevgilisi düşdü yadına, kasıb amma onu
ölünce seven sevgilisi. Her gün eyni şeyleri fikirleşib, keçmiş
xatireleri bir film kimi gözlerinin önüne getirirdi. "Pulum yoxdur
amma sene vere bileceyim sevgi dolu bir qelbim var" demişdi
sevdiyi oğlan. Genc qızda başqa bir şey istemirdi. Sevgiye
möhtac olan biri, sevdiyinin sevgisinden başqa ne istiye
bilerdiki. Amma olmamışdı, dünyalar qeder bir-birilerini seven
sevgililerin arasına pul, var dövlet girib onları ayıra bilmişdi.
Amma indi var dövletin keçmediyi bir vaxt gelmişdi. Ne menası
vardı artıq??? Bu son günlerinde, sevdiyi oğlan yanında olsaydı
heç bu qeder ağlamazdı. Ayrıldıqları günden indiye qeder 5 il
keçmişdi. Amma her gün hesret çekmiş üreyini kimseyle
bölmemişdi. Ele hemin vaxt sevdiyini fikirleşdi. Göresen neler
etmişdi bu il müddetinde sevdiyi oğlan... Kim bilir belke de
evlenmişdir. Gözlerinden bir damla yaş daha damladı qurumuş
dodaqlarına. Ellerine baxdı. Bir zamanlar ellerinin, sevdiyinin
ellerini tutduğunu xeyal edib her gün saatlarca ellerine baxardı.
En çox saçlarının tökülmeyi onu ağladırdı. Çünki bir zamanlar o
saçları sevdiyi oğlan öpmüşdü. Her gün gözlerinden bir damla
yaş axanda qelbine sanki bir ox batırdı. Qelbi yene sızlamağa
başladı. Belke sevdiyi yanında olsaydı qelbi bu qeder yorulub,
elvida demezdi heyata. Qız artıq ölümden qorxmurdu.
Sevdiyinden ayrı yaşamağın ölümden ne ferqi

[1] 2 3 4 >>