Bir vaXtlar, bütün duyğuların
yaşadığı bir ada var idi.
Xoşbextlik, Keder, Qürur, Sevgi ve
başqa bütün duyğular. Bir gün,
adanın batmaqda olduğu
duyğulara xeber verilir. Bu
xeberden sonra bütün duyğular
adanı terk etmek üçün
hazırlaşır. Sevgi adada en sona
qalan duyğu olur, çünki mümkün
olan en son ana qeder
gözlemek isteyir. Ada batdığı
zaman Sevgi kömek istemeye
qerar verir. Zenginlik, çox böyük
bir geminin içinde Sevginin
yanından keçir. Sevgi
— Zenginlik, meni de yanına
alarsanmı? deye soruşur.
Zenginlik
— Xeyr, olmaz. Gemimde çoxlu
qızıl ve gümüş var, senin üçün
yer yoxdur. deyir.
Sevgi, çox gözel bir yelkenli
geminin içindeki Paxılı görüb
kömek isteyir.
— Paxıl, ne olar mene kömek
et !
— Sene kömek ede bilmerem,
Sevgi. İslaqsan ve yelkenleri
mehv ede bilersen. deye cavab
verir.
Keder yaxınlıqdan keçir ve Sevgi
kömek isteyir.
— Keder, seninle gelim ?
– Of, Sevgi o qeder kederliyem
ki, tek qalmağa ehtiyacım var.
deye Keder dillenir.
Xoşbextlik de Sevginin yanından
keçir. O qeder xoşbext olur ki,
Sevginin sesini eşitmir.
Sevgi birden bir ses eşidir.
— Gel Sevgi! Seni yanımda
apararam. Sevgi o qeder
xoşbext olur ki, onu kömek
edenin kimliyini öyrenmeyi
unudur. Yeni bir adaya
çatdıqlarında, Sevgi ona kömek
edene ne qeder borclu
olduğunu anlayır. Diger
duyğulardan soruşur.
— Mene kömek eden kim idi?
— O, Zaman idi. deye cavab alır.
– Zamanmı? Niye mene kömek
etdi ki?” deye Sevgi soruşur.
Aldığı cavabsa çox sade olur.
– Çünki yalnız Zaman Sevginin ne
qeder böyük olduğunu anlaya
biler….
B

BoY-FroM-BDU [OFF] (01.01.2016 / 13:00)
Bir teher hell olunar da

*SeYTaNkIz* [OFF] (30.12.2015 / 22:15)
birdenem