hmmm. Qasım... Bax çekilmirsense menlik deyil. Men işeyirem.

Bu an Qasımın bütün 18 illik heyatı gözünün qabağından keçirdi. Qasım heyetin şefidir, Qasım mektebde hamını döyür. Bütün ezişdirdiyi sifetler, bütün qazandığı medallar, bütün zerbeleri, bütün meşqleri, bileyi ile sındırdığı taxtalar. Hamısı. Her şey. Bütün kişiliyi, menliyi, qeyreti, qüruru. Her şeyi mehv olmuşdu... Qasım unitaz idi... Sidik onun sinesine tökülür, arada üzüne sıçrayır, çenesinden süzülürdü. O sidiyin iyini alır, istisini hiss edirdi. 15-ce saniye Qasım üçün ebedi uzanmışdı. Bedeninde hereketli olan birce gözleri idi. Bir de onlardan axan yaşlar.
Uşaq işini bitirenden sonra Qasıma diqqetle baxıb başını yelledi.
- Eh Qasım, Qasım... İndi görürsen gücsüzlük ne pis şeydi. Men day gedim. Başqa işlerim de var. Amma sözüm sözdür. Bir de görsem ki, kimese el qaldırmısan, biz eyni prosesi tekrar edeceyik. Gelen defe lap istesen video ile. Mence bütün mektebe maraqı olar. Yaxşı Qasım, senin hele 3 deqiqen de var. Bir az da fikirleşe bilersen. Men getdim.
Qara kapüşonlu uşaq qapını açıb ayaq yolundan çıxdı. Onun dediyi kimi bütün sinif qapının ağzında gözleyirdi. Amma Qasım çıxmamış onlar içeri girmeyecekdiler. Onlar Qasımın qanunlarını poza bilmezdiler. Onlar bilmirdiler ki, bir azdan Qasım ağlaya-ağlaya çıxıb eve gedecek. Seheri günse sinfin en sakit uşağına çevrilecek. Qasımın birden-bire müsbet terefe nece deyişdiyi onlar üçün hemişe sirr olaraq qalacaq.


Sene inanan her kesi aldat. 
Seni terifleyen her kesi söy.
Bizi öldürmeyen bizi güclendirir.
Bizim gücümüz zeifliyimizi anlamağımızdadır.
Biz ne qehremanlarıq, ne de ki edalet döyüşçüleri.
Bizim döyüşümüz özümüze qarşıdır.



Ardı var...

<< 1 ... 3 4 [5]