çoxdan tutulmuşdu. Heç bir sözün xeyri yox idi. Onda Azad meni kenara çekdi. Men bir az esebi idim. Azad dedi:
- Gel bura vaxtını boş insanlara serf etme. Bu deqiqe ne qeder dostumuzun bize, bu sözlerimize ehtiyacı var. Sen ise qozbellerden yapışmısan. Bunu bir defelik yadında saxla.
A deyir ki, Çürümüş odundan ocaq olmaz. Cavanların üzerinde işleyin. Yüz exlaqsızı düz yola getirmeye serf edeceyiniz vaxtda min exlaqlı da exlaqsız olacaq.
Men yene de mübahise etmek istedim. Onda Azad mene BALU ve SUTA-nın hekayesini danışdı.

"Ağıllı Suta ehvalatı danışır. Onda müellim Sutaya deyir sen cezalanırsan. Keç otağına, üç gün bayıra çıxma”.

Hekaye bu sözlerle bitir. Men heç ne başa düşmürem. Sebrim tükenir ve soruşuram:
- Azad, ne menasız nağıldı. 
Azad deyir:
- Bu nağıl üç günlük nağıldı. Üç gün fikirleş...


3 gün sonra

Suta üç gün qaranlıq otaqda qalandan sonra müellim qapını açır. Suta müelliminden küsmüş halda ona ters-ters baxır. Sonra deyir:
- Müellim, axı men düz deyirdim. İki üstegel bir üç edir. Amma Balu deyirdi ki, beş edir. Sizse düz cavab verdiyime baxmayaraq meni cezalandırdınız. Eslinde ise siz Axmaq Balunu cezalandırmalıydınız.
Müellim cavab verir:
- Balu, ağılsızdır, ona göre sehv danışa biler. Bir üstegel iki doğrudan da üçdür. Amma sen yüz faiz emin olduğun bir şeye göre mübahise etdin. İndi de görüm hansınız daha Axmaqsınız?

Bizim heyat terzimiz aksiom idi. Onun sübuta ehtiyacı yox idi. Azad nağılın ikinci hissesini üç gün sonra danışdı. 
Bu günden daha çetin tapşırıq başlayırdı. Bize pislik edenlere yaxşılıq edirdik. Yaxşılığı ele etmeli idik ki, heç kesin xeberi olmasın. Onun özünün bele. Ortaya sual çıxırdı – Day ne menası oldu?

Menası da o idi ki, biz ona yaxşılıq elemekle ona ders vermek istemirdik. Biz ona yaxşılıq elemekle başqalarına ne qeder merhemetli olduğumuzu göstermek istemirdik. Biz onu vicdan ezabı çekmeye mecbur etmek istemirdik. Biz özümüze ezab verirdik. Bu, ilahi bir mazoxizm idi. Birce defe bunu etmeye

<< 1 2 [3] 4 5 >>