idi. Ona göre de başladı meni söyüb qarğımağa. Dedim, ana men burdayam, al suyu! Anam kasanı alıb hemin andaca başıma çırpdı. Tez kasanı götürüb yeniden su ile doldurub ona uzatdım ve dedim: Bağışla meni ana, eşitmedim, ona göre gec geldim, üzr isteyirem.
Bir anlıq ne baş verdiyini anlamadım. Qelbimde berq vuran qığılcımlar birden püskürüb vulkana döndü. Güneş üfüqden baş qaldırıb alemi işıqlandırdığı kimi qelbim nura qerq oldu. Hebibim, tebibim–Allahım menimle danışırdı. Bu hal artıq keçici olmadı, o vaxtdan qelbimde bir nur parlamaqdadır.”
Bu görüşümüzden sonra men onu bir daha görme-dim.
Bu ehvalatı men hemin etrafda yaşayan dost-larımdan be`zisine danışanda, dediler ki, biz onu tanıyırıq: Anası neçe ildir ki, dünyasını deyişib, özünde de qeribe hallar olur.
Kitabçı dostum dedi ki, o hemişe gelib menim dükanımdan kitab aparar. Aldığı kitabları seyyar şekilde, herden bir yerde, yolun bir kenarında dayanıb satar. Olduqca deqiq adamdır. Ona göre de ne vaxt gelse, anbara ötürürem, özü istediyi qeder kitab seçib götürür. Kitabların pulunu da satandan sonra getirib verir. Çox vaxt özünü cahil adamlar kimi gösterir. Amma, eslinde olduqca derin adamdır.
Bu ehvalatı neql etmekde meqsedim anaya xidmetin me`nevi neticelerini beyan etmek idi. Ana qelbi Allah mehrinin ve sirrinin xezinesidir. Eger bağlı olsa, asimanın qapıları bağlanmışdır, eger açıq olsa, asimanın qapıları açılmış olar.
Çox görmüşük Allah yolunun yolçuları gece namazlarına qalxmaqla, oruc tutub çilleler saxlamaqla bu yolu başa vurmağa çalışmışlar, ki, reftarları ailede pis olduğu üçün zehmetlerinin behresini dadmamışlar. Uzun illerin meşeq-qetinden sonra bağlı qapı ile üzleşmişler.h

<< 1 2 [3]