bir varlıq olan insan onları nece qoruyacaq? Şübhesiz ki, bunun yolu Allahın emr ve qadağalarına riayet etmek, merhemet ve edaletle davranmaqdır. Gözel exlaqa sahib olsaq, nefsimize hakim olub şeytana tabe olmasaq, onda başlanğıcda var olan bu gözel xüsusiyyetlerimizin davam etmemesi üçün heç bir sebeb qalmaz. Lakin bele etmeyib, nefsimize tabe olsaq, Allahın emr ve qadağalarına riayet etmeyib, şeytanın hiylelerine meğlub heyat terzi keçirsek, onda bunun aqibeti xeyirli olmayacaqdır. Dövrümüzde bunun nümuneleri ile tez-tez rastlaşırıq. Demek olar ki, her terefde aclıq, sefalet, göz yaşı ve istismarın heyatı çıxılmaz veziyyete saldığının şahidi oluruq.

Unutmayaq ki, heç kim yaratdığı bir eserin korlanmasına ve yox olmasına razı olmaz. Başlanğıcda insanı en gözel biçimde yaradan Allah da öz bendelerinin korlanmasına razı olmaz; buna göre de onu korlayacaq tehlükeli davranışları Kitab ve Peyğemberler vasitesile beşeriyyete bildirmişdir.
Quranın nazil olan ilk ayeleri ister xitab, isterse de mezmun baxımından insandan behs edir (el-Eleq, 96/1-5). Yeni Uca Allahın xitab etdiyi varlıqların başında "en gözel biçimde” yaratdığı ve "mexluqatın en şereflisi” (el-İsra, 17/70) deye xarakterize etdiyi insan gelir. Belke de insan bu xüsusiyyeti sebebile dağların, daşların yüklenmekden qorxub çekindiyi "emanet” yükü ile yüklenmiş ve mesuliyyet sahibi olmuşdur (el-Ehzab, 33/72-73). Allah insanı öz kefine yaşamaq üçün (el-Qiyame, 75/36) ve "boş yere” yaratmamış (el-Muminun, 23/115), mesuliyyetin zeruri neticesi olaraq, onu yer üzünün "xelifesi” etmişdir (el-Enam, 6/165; el-Beqere, 2/30; Sad, 38/26; el-Eraf, 7/69; en-Neml, 27/62). Öz eli ile yaratdığı (Sad, 38/75) insanı müeyyen bir merheleden sonra "ilahi ruh” (el- Hicr, 15/29; Sad, 38/72) ile şereflendirmişdir.

Mövzumuz olan insan bax belece deyerli varlıqdır. Allah terefinden tebietde mövcud olan her şey önemli bir varlıq olan insana tabe edilmiş (Loğman,31/20; en-Nehl, 16/12) ve onun xidmetine verilmişdir (el-Hecc,

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 >>