nefesi, titrek elleri, ipek saçları, deniz, sema... Sevgi ağlımı başımdan almışdı. Aysel mene indi evvelki kimi baxmırdı. İndi o mene qehreman kimi baxırdı. Men onu xilas etmişdim. Men onu sevirdim.
Zaman donmuşdu. Dodaqlarımızın qeyri-iradi reqsinde ehtirasla beraber inanılmaz bir harmoniya ve rahatlıq var idi. Bu öpüş susmurdu. Bu öpüşle biz her şeyi bir-birimize danışırdıq. Tenha soyuq gecelerden, göz yaşı ile dolu mektubları yadıma salıb onu daha da berk, daha da berk öpürdüm. Qollarım onun uzun saçlarının içinde itmişdi. O da menim ağır çiyinlerimin altında qısılıb qalmışdı. Biz bir yerde idik. Bu günden sonra bizi heç kes ayıra bilmezdi. Gün batana kimi qucaqlaşdıq. Hava serinleşende men avtomobile keçmeyi teklif etdim. O da söze baxan uşaq kimi elimden tutub maşına mindi. Denizin dalğaları artmışdı. Külek lepeleri uzaqakı qayalara çırpdıqca üreyimin onlardan daha berk çırpındığını hiss edirdim. Qeribe bir özünden razılıq vardı içimde. İndi başa düşmüşdüm ki, ne üçün insan yaradılanaların en üstünüdür. Üreye göre. Bir ürek, güneşden de isti, buzdan da soyuq, qayadan da sert, denizden de çılğın, bulaqdan da temiz, semadan da uca, ulduzdan da parlaq, çiçekden de ince ola bilerdi. Hem de bu her an deyişirdi. Men bunu sevende anlayırdım.
Ikinci qanadım yanımda idi. Belke ona göre bu qeder yüksele bilmişdim.
Aysel sükütu pozub dedi:
- Hele de inana bilmirem ki, meni xilas eledin. Ele bilirem ki, yuxudur.
Onu yavaşca dişledim.
- Ayy. Neyleyirsen, deli, incidir axı.
- Görürsen, yuxu deyil demeli.
- Avara, nece darıxmışdım bu gicliylerinçün. Anar, bes indi ne olacaq?
- Ne olmalıdır ki?
- Biz hara gedeceyik? Maşında qalacağıq?
- Heh, maşında niye qalırıq? Gedirik qerargaha.
- Ora haradır?
- Gedende göreceksen. Qısaca bele deyim "YENİ DÜNYA”.

Ardı var...

<< 1 2 3 [4]