Bölüm 6
Onlar eve çatanda artıq hava qaralmışdı, Rauf aldığı şeyleri Ayşene verir özü ise Gülnarın maşından düşmeyine kömek edirdi, o Gülnarı qucağına almışdı Ayşen bu menzereni görüb gülmeye başlıyır -oo Gülnar xanım yeriniz rahatdı?
Gülnar ise utancından qıpqırmızı olmuşdu,Raufdan onu yere endirmesini istese de Rauf razılaşmadı, yox canım ne danışrsan sen ayağının üstne basa bilmrsen axı, nece özün gedeceksen?
Gülnar danışdıqları yalanı xatırladı, bilirdi ki Ayşen her şeyin yalan olduğunu bilse esebleşecek ve geri qayıdacaq.ona göre de sessizliye üstünlük verdi ve düşdüyü veziyetden zövq almağa cehd etdi. Ayşenin gülüş sedaları altında zövq almaq çetin olsa da Gülnar fikir vermirdi onun gülüşlerine, başqa vaxt olsa Gülnar Ayşeni n saçlarını yolub küleye vererdi amma indi veziyyet başqaydı.Hem özü zövq alırdı hem de Ayşenin üzü gülürdü. Rauf qucağında Gülnarla birlikde qapıya yaxınlaşdı, cibinden açarı çıxarıb, Ayşene uzatdı ve qapını açmağı xahiş etdi. Eve daxil oldular, Qaranlıq idi her yer pencereden daxil olan ayın zerif ışığı olmasa yolu tapmaq olmuyacaqdı. Önde Raufgil bir neçe addım geri de ise Ayşen var idi, salonun ortasına çatmışdılar ki kimse işığı yandırdı. Hamı çönüb geriye baxdı, Rauf Muradı görüb teeccüblendi ve özü de bilmeden Gülnarı qucağından yere buraxdı, Gülnar yere yapışdı Ayşen tapıltıya diksinib tez Gülnarın qolundan tutub onu ayağa qaldırdı.
-yaxşısan sen?
-yoox. Raufa etibar eliyendendi günah. Gülnar bunu deyib dodaqlarını büzdü. Rauf tez Özünü topluyub Gülnardan üzr istedi.
-bağışla canım,Muradı görende özümü itirdim,bağışla
Gülnar onun elini çekib
-lazım deyil üzürün senin
Murad hele de heç ne demirdi Ayşene baxırdı. İlahi nece de darıxmışdı. Ağlında onu son gördüyü günki eksi qalmışdı .çox solğun görünürdü Ayşen, buna özünün sebeb olduğunu düşünüb ezab çekirdi Murad.
-şey,men sizin geleceyinizi bilmirdim. Şeherden uzaqlaşmaq istemişdim sadece. Getmeye hazırlaşırdım onsuzda men.
-heç gedene oxşamırsan,Gülnar Onun üstündeki

[1] 2 3 >>