BÖLÜM 7
Muradın üreyi Aysenin baxişları altında eriyirdi. Ay ışığında gözel üzü daha da parlıyırdı,başqa bir gözellik çökmüşdü üzerine sanki.Talehin oyunu idi onun Ayşeni gec tanımağı. Ne idi bu qizi ona bu qeder çeken? Özü de bilmir. Elindeki adyali uzadib "üşüme" dedi .Ayşen heç ne demeden adyalı alıb ona büründü ve sakitce oturmağa davam etdi. Sanki Murad heç yoxmuş kimi,onu görmürmüş kimi. Bu hal elbette Muradın diqqetinden yayınmır. Sakitce ordan uzaqlaşır. Güneşin ilk ışıqlarıyla birge oyanır Serxan. Heç adeti olmasa da bu defe telefonunu alır eline ve Ayşenden mesaj gelib gelmediyine baxır. Gelmemişdi. Serxan artıq sehv etdiyini başa düşmüşdü. Çünki o Ayşeni yaxşı tanıyırdı,eger bu qeder sessiz qalırsa demekki çox inciyib, üstelik gunahında yoxdu. Günahı olsaydı mesaj mesaj ardınca gelerdi,üzr istiyerdi,özünü bağışlatmaqçün her şeyi eliyerdi. Amma indi o sessizliyi seçmişdi. İsyan edirdi sanki üxleşdiyi haqsızlığa.Bu gün buna son verecekdi Serxan. Yataqdan qalxıb duşa girir. Yemek yeyir ve atasını görmek üçün şirkete gedir, iş haqqında bezi meseleleri yoluna qoyduqda sonra Ayşenle görüşmeyi planlaşdırırdı.
Ayşen yuxudan oyanıb yemek hazırlamaqçün metbexe düşür, Rauf süfreni hazırlamışdı , Gülnarla birlikde onların oyanmasını gözlüyürdüler. Ayşen üçün intiqam saatı gelmişdi. Süfreye baxır ve
-Rauf yerinde olsam Gülnarı pis öyretmezdim,çünki tenbellikde üstüne yoxdu ve sen bele elesen o seni evlenende de ac qoyacaq, arxayın salma onu.
Ayşen Raufun cavabını gözlemeden süfre arxasına keçir. Gülnar heç halını pozmadan
-zıkkım ye Ayşen.yaxşı?
-yaxşı ama sen de ye sensiz boğazmdan keçmez.
Rauf qızları sakitleşdirmek üçün söhbete qoşulur
-Gedim Muradı çağırım , soyuqdan donub yeqin indiye. axşam ne qeder tekid elesem de evde qalmadı maşında yatdı.
Ayşenin bir anda iştahı kesilmişdi.
-Men ne deyeceyimi bilmirem, heqiqeten çox üzgünem
Rauf Ayşenin bu sözleri semimi söylediyine inanırdı.
-sen sıxma canını, her şey yoluna girecek.
Qapı açıldı ve Murad

[1] 2 3 4 >>