Men yığılmış kütleni saymaq isteyirdim. Amma deyesen onun sonu yox idi. Bütün küçe camaatla dolu idi. Yeqin ki, milyonlarla adam bu gün burada idi. Onların gözleri harasa uzaqlara, ümidli bir geleceye zillenmişdi. Amma birden qarşıdakı oğlanın boynundakı uşaq qışqırdı "Ora baxın, A gelir!” Bütün kütle Episentrin qapılarına baxıb guruldamağa başladı. Sonra deli kimi hamı ağlaşdı. Qadın, kişi, uşaq, qoca - hamı ağlayırdı. Men de yavaşca çevrilib Episentrin qapısına baxdım. Qapqara uzun paltarlı, qapqara maskalı, başında qara kapüşon, sinesinde qıpqırızı yeke "A” herfi, çiyninde de Abbasın cenazesi. A Abbasın cenazesini daşıya -daşıya bize yaxınlaşdı. Sağ terefden A yapışmışdı, sol terefden de men yapışdım. Arxadan Aslan ve Azad yapışdılar. Ellerim tir-tir esirdi. İlk defe idi A ile çiyin-çiyine durmuşdum. Camaat az qala deli olmuşdu. Onlar qorxaq siçanlar kimi geri çekilib bize yol verirdiler. Qızların üreyi gedirdi. Oğlanların dili tutulmuşdu. Jurnalistler de öz işlerinden qalmırdılar. Amma yaxınlaşmağa da cesaret etmirdiler. Kapüşon A-nın sinesine kimi düşürdü. Üzünü görmesem de onun ne qeder kederli olduğunu hiss edirdim. Abbas onun en yaxın dostu idi. Aslan da, Azad da heç ne demeden cenazeni daşıyırdılar. Dalbadal iki defe şok keçiren kütle artıq serxoş kimi bizim arxamızca gelir, yol boyu ağılar oxuyur, cenazenin üstüne çiçekler tökürdüler. Bakının bütün küçelerinde neqliyyat dayanmışdı. Bir nefer de polis yox idi. Her kes Abbasın ölümünü matem kimi keçirirdi. Onlar en eziz HOST-çunu itirdikleri gün en inanılmaz adam A-nı tapmışdılar. Onlar Abbasın cenazesinden çox A-ya baxırdılar. Bilmirdiler ki, Abbasa göre ağlasınlar, yoxsa A-ya göre sevinsinler. Onun her hereketini izleyirdiler. Men ise onun düz yanında olsam da bir an bele ona teref baxa bilmirdim. Qorxurdum. Çünki o seçilmiş idi. Hamı bilirdi ki, o seçilmişdi. Qebristanlığa çatanda kütle sakitleşdi. Biz bütün yolu piyada Abbası daşımışdıq. İndi de onu basdırmalı idik. A öne keçib Abbasın cesedini
tewekkurler can
.gif)
»Oxu zalına keç