bilmedyini görüb eve geldi. İsti bir duş alıb yatmağı planlaşdırırdı. Tezece duşdan çıxmışdı ki telefonuna zeng geldi. Gizli nömre idi. Bir an açıb açmamaq üçün tereddüt etdi. Amma belke Serxandı diye düşünüb zenge cavab verdi.
-Alo.
Qarşı teref susurdu. Ayşen biraz daha titrek ve heyacanlı sesle
-Alo. Kimdi ?
Yene cavab yox idi.
-alo? Danışmayacaqsız niye zeng edirsiz.?
Artıq zeng sonlandırılmışdı.
Ayşen yatağın üzerinde oturub saçlarını qurudurdu. Telefona mesaj geldi. Feni söndürüb mesajı açdı
"Qapının önünde senin üçün birşey var"
Ayşen bir anlıq ne edeceyini düşünürdü.
Yene mesaj geldi
"Narahat olma men qapıda deyilem"
Ayşen tez üstüne qardırobdan ne tapdısa geyinib otaqdan çıxdı. Qapını açıb ürkek baxışlarla etrafına baxdı, heç ne görmedi bir addım ireli atmışdı ki ufulduya ufuldya geri çekildi. Murad qapının ağzına qızılgül ve kitab qoymuşdu amma Ayşenin onun üstüne basacağını ağıl elemediyi üçün tikanlarını qopartmamışdı gülün.Eyilib gülü ve kitabı götürdü. Etrafına birde baxdı amma heç kim yox idi. İçeri keçib gülü suya qoydu. Kitaba göz gezdirdi. Bu onun en çox sevdiyi yazarın kitabı idi. Murad her şeye nece de diqqet yetirir. Hetta onun sevdiyi yazarı bele bilirdi. Biz insanlar beleyik. Başqaları aldığımız nefesin ritmini bele hiss ederken biz onları uzağımızda tutarıq. Sevilmeye layiq olan insanlara heyatımzda yer vermerik ve seçimlerimiz bizi üzdüyü zaman özümüzle beraber başqalarının da heyatına tesir ederik. Bes Ayşen? Onun seçimi düz idi? Gelecekde peşman olacaqdı mı o? Yaşamadan bilmerik.

<< 1 2 [3]