Nelerinse yoxluğuna öyreşmek qeder çetin bir işle qarşı-qarşıya qoyub getdin. İndi harda olduğun ya neler etdiyin vecime deyil, amma burda yerini tutmağa çalışan özgeler çoxaldıqca, senin üçün bir o qeder çox darıxıram. Burda yazdığım şeirleri bir başqası üstüne alır, sen heç oxumazken. Günahlandırma meni. Men burda sen haqda narahat olarken senin bunu heç hiss etmemeyinin verdiyi hissleri sözlerle ifade ede bilmirem. Buralarda hüzur deye bir şey varıydısa, onu da sen götürüb apardın özünle. Bu şeherde yoxsansa, etrafda herkes ölüymüş kimi gelir. O şeher ki, yoxluğunda gezdiyim küçelerinde ayaq izlerini yalnız yağış yuyub aparır her defesinde. Bir ağacdakı her yarpaq kimselere aid kimi, sene aid olan heç düşmez ordan. Payız olsa bele düşmeyecek, o yer seçilecek her payız ağacda qalmış tek yarpaq kimi... Payızları apardın, o qeder gözel olmur daha buraların payızları.