“Hezret İsanın (e) zamanında saleh ve mömin bir qadın var idi. O, namazın vaxtı çatan zaman bütün işlerini buraxır ve namaz qılırdı. Bir gün qadın çörek bişiren zaman namazın sesi gelir. Qadın çörek bişirmeyi buraxıb, namaz qılmağa başlayır. Namaz qılan zaman şeytan ona vesvese etmeye başlayır: “Sen namazdan ayrılana qeder çöreklerinin hamısı yanacaqdır”. Qadın qelbinde ona cavab verir: “Bütün çöreklerin yanması Qiyamet günü bedenimin yanmasından daha yaxşıdır”. Şeytan ikinci defe vesvese edir: “Oğlun tendire düşüb, yanır”. Qadın qelbinde cavab verir: “Eger Allah-Tealanın qezası budur ki, men namazda olum ve oğlum dünya ateşinde yansın, men bu qezaya razıyam. Namazdan ayrılmayacağam, Allah oğlumu ateşden qoruyar”. Qadının eri eve gelir. Arvadını namaz qılan halda görür. Çörekleri tendirde görür ki, yanmamışdır. Körpesi ise ateşle oynayır ve başının bir tükü bele yanmamışdır. Allahın qüdreti ile ateş onun üçün bağ-bağça olmuşdur. Qadının namazı biten zaman eri arvadının elinden tutur ve onu tendirin yanına getirir. Qadın görür ki, çörekler yanmamışdır ve övladı salamatdır. Kişi çox teecüb edir ve Allaha şükür edir. Qadın da şükür secdesi edir. Kişi oğlunu götürüb Hezret İsanın (e) yanına gelir ve ehvalatı ona neql edir. Hezret İsa (e) buyurur: “Get xanımından soruş ki, Allahla ne alış-veriş etmişdir ve Allahla ne sirri vardır?” Deyir: -Axiret işini dünya işinden öne atdım. - Heç bir zaman teharetsiz olmamışam. - Ne zaman ki, namazın vaxtı olurdu, bütün işlerimi atıb namaz qılırdım. - O kes ki, mene cefa çekir ve meni tehqir edirdi, qelbime onun kinini salmırdım. Ona cavab vermir ve Allaha tapşırırdım. - İlahi qezaya razı olmuşam. - Allahın emrine itaet etmişem. - İnsanlara rehimli olmuşam. - Zöhr ve gece namazını terk etmemişem. Hezret İsa (e) buyurur: Eger bu qadın kişi olsaydı, peyğember olardı”. Hezret İbrahimin (e) ve Hezret Musanın (e) odda yanmamaq mövzusu Quranda da zikr edilmişdir. Her kim bütün varlığı ile Allaha

[1] 2 >>