Axı niye???
Balaca Ayselin gözleri
anlaşılmaz bir ifade ile yanakı
olan qebirlere zillenmişdi.
Sanki, o, özünü bu torpağa
borclu hiss edirdi. Hele 5
yaşında iken o, bu torpaqda
atasını, 5 il sonra ise anasını
gördü. Her defe bu mezarlığa
gelende, sanki, o, qebirlerin
yanında özünün boş yerini
görürdü. Sanki, o, bu torpağa
ne ise borcluydu... Ayselin
heyatda birce sığınacağı nenesi
qalmışdı. Nenesi çox qoca ve
gücsüz idi. Qızının vaxtsız
ölümünü hele de qebul ede
bilmirdi. Ayselin nenesinden
başqa heç kimi qalmamışdı.
Onun 11 yaşı hele tamam
olmamışdı. Amma gözleri
yetkin bir insanın gözleri kimi
baxırdı. Onun heyatda gördüyü
ezablar, sanki, onun gözlerinde
eks olunmuşdu. Onun
gözlerinde qemi, kederi
görmemek mümkün deyildi.
Heyat evvelce ezablı ve üzücü
xestelikle atasını elinden aldı, 5
il sonra eyni xestelikden anasını
itirdi. Onun üreyinde derin bir
qorxu vardı. O, çox az gülüb,
şenlenirdi. Aysel qorxurdu.
Qorxurdu ki, şenlense xoşbext
olsa valideynlerinin taleyini
yaşayar. ysel ve nenesi birlikde
eve qayıtdılar. Onlar balaca ve
köhnelmiş bir menzilde
yaşayırdılar. Menzil birotaqlı idi
ve içindeki bütün mebeller
köhnelmiş idi. Amma Aysel bu
balaca menzilde özünü rahat
hiss edirdi. Nenesi Ayseli çox
isteyirdi. Çünki, o, ona qızından
tek emanet idi.
Növbeti tenha seher... Aysel
valideynlerinin yoxluğunu her
seher gözüne düşen güneş
şüalarında hiss edirdi. Her gün
yuxusunda anasını ve bezen de
atasını görürdü. Onlar Ayseli
qucaqlayır, öpür, elinden
tutaraq gezdirirdiler. Her yeni
seher onu yuxularındakı
xoşbextliyinden uzaqlaşdırırdı...
Bu gün onun ad günü idi.
Nenesi bir-iki dadlı yemek ve bir
balaca tort bişire bilmişdi.
Ayselin artıq 11 yaşı tamam
olur. O, artıq uşaq deyildi. Ona
ele gelirdi ki ,sanki heç vaxt
uşaq olmamışdı. Onun uşaqlıq
xatirelerinden qalan yalnız
atasının vaxtsız ölümü ile gelen
problemler idi. O, çox yoxsul
böyümeye mehkum idi. Onun
aclıqdan oğurladığı çörekler,
“dostlar”ın

[1] 2 3 4 >>

__NeZaMeNiMiY__ [OFF] (26.06.2014 / 03:35)
..