başqa
söhbeti olmurdu. Amma inda
onlar... Onlar Ayseli öpür,
qucaqlayır, böyük telaşla tebrik
edirdiler. Aysel xoşbext idi.
Onun gözleri başqa cür baxırdı.
O bilirdi ki, onların çoxusu
prinsipe, özünü göstermeye,
seçilmeye can atır. Amma... O...
O xoşbext idi. Tülkülerin
Cennetindeki qarğa kimiydi.
Amma niyese gözleri gülürdü.
Ayseli gözlerini çox çetinlikle
açdı. Başının üstünde hekimler
dayanmışdı. Ayseli heç ne başa
düşe bilmirdi. Onun son yadında
qalan bir neçe gün qabaq onun
saçını dartaraq lağ eden
“Zülya”nın indi öperek tebrik
etmesi idi. Nenesi qıraqda
oturub boğuq sesle ağlayırdı.
Aysel hekimlerin nenesine
“Veziyyet çox ciddidir. O bu
xesteliye uzun müddetdi
tutulub.” demesini eşitdi.
Yoxsa... Yoxsa qorxduğu
olmuşdu? Axı niye? Hekimler
son sözü dediler. Onun az vaxtı
qalıb... Nenesi dözmeyerek
özünü balaca qızın üstüne
ataraq hönkürmeye başladı.
Aysel yanılmırdı...
Onun beyninde qarmaqarışıq
fikirler fırlanmağa başladı. Allah
ona birazca xoşbextliyi belemi
çox görmüşdü? Ayselin
gözünden yaş axırdı amma
birden gülmeye başladı. Çox
qeribe sesle ve ürekden
gülmeye başladı. Nenesi Ayseli
bağrına basaraq hönkürdü. Bu
qızcığazın günahı ne idi. 5
yaşında en çox çox ehtiyacı olan
bir vaxtında atasını itirdi – çox
yoxsul veziyyetde böyümeye
verdiş etdi. 10 yaşında eyni
xestelikden anasını itirdi – o
artıq her gece ağlamağa verdiş
etdi. Indi ise eyni xestelikden
özü ölüme mehkum idi. Axı
niye? Niye o? ... Nenesini
Ayselin yanına gelen
valideynler gücle otaqdan
çıxartdılar. “Bu qızın ne günahı
var?” nenesi demek olarar ki,
bu sözleri çığıraraq deyirdi.
Gözleme otağında yığışanlar
ahıl qadını gücle
sakitleşdirirdiler. O, çığıraraq
demek olar ki, heyata üsyan
edirdi. onun heyatda tek ümidi
Aysel idi. Valideynlerin bezileri
qırağa çekilerek müzakireye
başladı. Onların biri özünü
nümayişkane şekilde özünü ireli
vererek “Gelin bir miqdar pul
yığıb nenesine verek ki, qızın
son günlerini menalı

<< 1 2 [3] 4 >>

__NeZaMeNiMiY__ [OFF] (26.06.2014 / 03:35)
..