Hemişe darıxdığım, gözlediyim sevginin bele birden qapımı döyeceyini, icaze almadan üreyimde bir künce yerleşeceyini heç düşünmemişdim. Göz göze geldiyimiz anda. Başımdan aşağıya buzlu su tökülmüş kimi hiss etdim. Baxışları içimi titretdi, bilmediyim, tanımadığım bir dünyanın qapıları açıldı önümde... Kimde, ne idi, hansı sinifde şagird idi, daha evvel onu görmemişdim. Bütün gün bu suallarla boğuşdum. İlk şoku atlatdıqdan sonra özüme geldiyimde mektebde onu axtarışa başladım. Gerçeyi öyrenmem heç çetin olmadı tebii ki! Sifetime yumruq kimi çarpan gerçeyi... O mektebimizde yeni vezife yerine yetirmeye başlamış bir müellim idi çox genc olduğu üçün şagirdlerden ayırt etmek mümkün deyildi. Bele şeyler tek filmler de olar düşünürdüm. Halbuki men aşiq olmuşdum. Gözleri gözel olan yalnız adını ve müellim olduğunu bildiyim biri, qısacıq bir zamanda heyatımı deyişdirmişdi. Ona aşiq olmam menim günahım idimi? İnsan hesab kitab ederek aşiq olmazdı ki? Tamam etiraf etmeliyem, men çox normal biri deyilem. Başqalarına göre ferqli ola bilerem., xüsusile de eşq söz mövzusudursa heç bir zaman sıradan biri olmadım amma bu defe tamamile qismet idi. Sonunda ona söylemeye qerar verdim. Aşiq olacaq qeder cesaretliydimse, söyleyecek qeder de cesaretli olmalıydım. Söyledim. Düşün bir defe, çat qapı bir şagird gelir ve ‘' men sizi gördüyüm ilk andan sevirem'' deyir. Ne hiss edersiniz bile bilmerem ancaq o mene qarşı çox yetkin, anlayışlı davrandı. Etdiyim uşaqlıqlarla heyatını cehenneme çevirdiyim halda sevgiyle yaxınlaşdı.. Bir gün mene haqq vereceksen demişdi beli onu anlayıram ve haqq verirem. En doğrusunu etdi. Zaman belke deli eşqimi bitirdi. Amma ona olan hörmetim ve sevgim sonsuza qeder sürecek.