böyüklükdeki metbexin bir hissesi görünürdü. Yavaş addımlarla metbexe girdiyimde bu evin her yerinin gözel olduĝunu anlamaĝım uzun çekmedi. Çox böyük ve rahat metbex meni qarşılamışdı. Beyaz metbex dolabına inad masanın qara rengi ise ayrı bir gözellik qatmışdı.
Eşitdiyim qapı kilidinin sesi ile qapıya doĝru sabitlenmişdi baxışlarım. Sarışın bir uşaq qaçaraq içeri girmisdi.
"Susadım."
Mene boş nezerlerle baxaraq sadece bunu demişdi. Bir an teccüblensem de özümü toplayaraq dolablarda stekan axtarmaqa başlamışdım ki, qolumda hiss etdiyim el ile titredim bir an ve baxışlarım qoluma çevrildi. Bu kiçik el mene ne qederde çox tesiri altına almışdı. Bir eli ile qolumu tutarken diger eli ile dolablardan birini gösterirdi. O dolabı açdıĝımda stekanlarla qarşılaşmışdım. Elime bir stekan alaraq su ile doldurdum ve on uzatdım. Böyük bir işdahla suyu içirdi. O qeder mesum ve şirin görünürdü ki, bir an ona baxaraq fikire gedmişdim. Tebii ki, Ehmed'in qapı kenarından bizi izlediyini görmeyim ile özümü topladım.
Qarşımdakı uşaq ise, yeni Efe su içdiyi stekanı mene uzadmışdı.
"Teşekkür edirem. "
Elinden stekanı alaraq masanın üstüne qoydum. Bu uşaq eyni ile atası kimi idi. Yaşına göre danışıĝı olsun, davranışları olsun çox böyük insan kimi idi. Deyesen bu genetik bir şey idi.
"Efe Deniz'e tesekkür etmek lazım deyil. Bu onun işidir."
Eşitdiklerimden sonra baxışlarımı Ehmed'e çevirmişdim. Her zaman meni bele alçaldaraq ezecekdi. Efe atasının bu sözlerine mehel qolmaraq çiyinlerini dartıb metbexten çıxmışdı. Artıq emin idim eynile atası idi bu uşaq.
"Gedirem. Efe ne istese onu edersen. Axşamda yemek hazırlamış ol. Yeddiye yaxın gelerem."
Cavab vermeyimi gözlemeden arxasını çevirib getmişdi. Gözümden axan bir damla yaşı tez sildim. Aĝlamaqdan yorulmuşdum.
Artıq ağlamamalı idim!

--

Gördüyüm menzereni gözlerimin qarşısından sile bilmirdim. Yola heç cür baxa bilmirdim. Avtomabili saĝa çekib qezeble başımı ellerimin arasına aldım. Ìndiden Deniz menim bütün fikirlerimi

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>