açıq idi. Eslinde üzüldüyüm özümden çox körpem idi. Ya ona da bele davranılsa? Bax buna döze bilmezdim.
Gözlerime dolan göz yaşlarını elimin tersi ile silib oturduĝum stuldan qalxıb ocaqdakı merci şorbasını qarışdırdım. Bişdiyine emin olduĝumda altını söndürdüm. Şorbanın yanında plov ve toyuq bişirmişdim. Qarışıq bir salatla axşam yemeyi hazır idi. Dolabdan göyertini ve pomidoru götürüb yudum ve masaya qoydum. Bıçaq ve boşqab götürüb doĝramaĝa başladım. Anamdan mene keçen tek bacarıq yaxşı yemek bişirmeyi idi. Anam heç bir zaman doĝramaq üçün taxda istifade etmezdi eliyle hell ederdi. Mende onun kimi idim. Anamdan öyrendiyim tek şey idi bu. Gözümden axmaqa hazır olan yaşlar soĝanın tesiri ile özlerini serbest buraxmışdılar ki, eşitdiyim sesle başımı qaldırıb qapıya baxdım.
"Niye aĝlayırsan?"
Qarşımdakı balaca uşaqa baxdım. Balaca uşaq? Ah yaxşı amma atasının bir kopyası olan bu uşaq yaş olaraq balaca ola bilerdi amma aĝıl olaraq hedden artıq böyük olduĝu açıq idi.
"Soĝan doĝrayıram ona göre."
Sesimi mümkün qeder şefqetli çıxardmaqa çalışmışdım.
"Gele bilerem?"
Çaşqın halda ona baxdım. Gele bilerem de ne demek idi? Bu ev onun evi idi.
"Elbette ki, gele bilersen canım."
Men yanıma geleceyini gözleyerken o dolablardan birine eyilmiş bir şey götürmüşdü. Mene doĝru yöneldiyinde elindeki salfet diqqetimi çekmişdi. Üzümde menasız bir tebessüm yaranmışdı. Salfeti mene uzatdı.
"Aĝlama, atam hirslener."
Üzümdeki tebessümün yerini heyret almışdı.
"Niye ki?"
"Men aĝlayanda hemişe hirslenir..."
Qelbim acı içinde parçalanmışdı. Bu adam öz uşaqına bele sevgisini göstermekden acizken, menim uşaqıma nece sevgi gösterecekdi ki? Özümü toplayıb elimdekileri masaya qoydum ve mene uzatdıĝı salfeti alaraq gözlerimi sildim.
"Sildim, oldu mu canım?"
Cavab vermek yerine sadece başını yellemekle kifayetlenmişdi. Bu uşaq çox şirin idi. Deyesen atasına oxşaması barede yanılmışdım. Qucaqlamaq meqdedi ile elini tuttuĝumda geri çekilib menden uzaqlaşdı ve suretle metbexden

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>