iman ve intiqam romanindan bir hekaye... ===============Yuxu===================

Saat 06:30... Ele bil meni yuxudan kimse oyatdı... Etrafa baxdım heç kim yox idi. Hemişe anam oyadırdı. Nese yuxu görmüşdüm.. Yadıma sala bilmedim.. Qapı açıldı anam otağa girdi.
- Ne eceb tez durmusan?
- Ne bilim oyandımda
- Dur el üzünü yu, yemek ye derse gecikersen.
Yerimden durdum. Göresen ne görmüşdüm yuxuda? Kim oyatdı meni? Eee ne ise yuxududaa.
El üzümü yudum. yemek yemek üçün stolun başına keçdim. Çaydan bir qurtdum içdim. Çöreyi ağzıma aparanda yuxudan bir parça gözümün qabağına geldi elimden tutub kimse meni aparırdı. Çörek boğazımda qaldı öskürerek hamama qaçdim... El üzümü yudum. Güzgüde özüme baxanda qehveyi gözlerim qap qara idi, gözlerimin ağı ise qızarmışdı... Gözlerimi yumub yuxunu yadıma salmağa çalışdım...
Qaranlıq otag sükut... Burda kim var?
- Bu yuxu deyil
- Sen kimsen, hardasan, niye seni görmürem?
- Sebr-temkin, haqq-edalet. Allah buyurub ki, dünyaya gelmisense Namaz qılmalısan!!!
- Sen kimseen?
- Sebr-temkin, haqq-edalet
- Meni burdan çıxardın!!!
Ayaqlarımın altdan qızdığını hiss etdim. Yavaş-yavaş yuxarı qalxırdı. Bütün bedenim qızmışdı. Kömek edin bedenim yanır kömek edin!!! Burda kim var kömek edin!!! Aman ALLAHIM ölüremm... Kömek edin!!!
- Sebr-temkin, haqq-edalet
- Mene kömek edin xahiş edirem. Terpene bilmirem bütün bedenim yanır. Ellerim, ayaqlarım bedenim hereketsiz qalıb. Kömek edin!!!