İnsanlar çox müxtelifdi bezileri bizi başa düşmür bezileri başa düşmek istemir amma bizim üçün ferqi yoxdu esas odur ki, ALLAHA yaxın olaq.
- Bele şey olmaz olmaz ki, biz deli olmadığımızı sübut eliyek. Öz evimize qayıdaq ibadetimizi orda edek?
- Servan qardaşım evinde ibadet etdin sene deli dediler.
Bura gönderdiler ve burda da hara gedeceyimiz belli deyil. Aramızdan bir nefer senin kimi fikirleşirdi onu apardılar amma heç bilmedik ki, onu axırı ne oldu hara getdi. Helede ondan ses soraq yoxdu.
Çalış sakitce dur özünü ağıllı göstersen sene deli deyib başına oyun açarlar. Keyidici iynelerden vuraralar. Amma özüne deli desen seni ağıllanıb bilib sakit buraxarlar
- Yox men burda qala bilmerem, menim sevdiyim var onunla görüşmeliyem.
Bu vaxt otaqdakılardan biri yatağın altında gizletdiyi telefonu çıxarıb "Buyur zeng ele hal ehvalını soruş, sözünü de ama heleki hem ne eleme yazıqsan cavansan".
Telefonu götürüb otağın diger küncüne keçdim. Sebineye zeng eledim, zeng çatmırdı. Lap narahat olmuşdum. Ele bu vaxt hekimlerden biri:
- Servan Karvan - deye çağırdı
- Beli, eşidirem
- 5 deqiqe vaxtın var yanına Orxan adlı dostun gelib
Qaçaraq qapının yanına getdim meni bir otağa apardılar, görüş otağı idi deyesen... 2-3 deqiqe sonra Orxan otağa girdi
Gözümün yaşı dayanmırdı, ağlayırdım... Orxanı qucaqlayıb:
- Orxan canım dostum kömek ele mene, meni burdan çıxart
- Xeberin var sen ne elemisen?
- Ne olubki? Deme ki, Sebineye ne ise olub. Ne olub Orxan de görek? Qurban olum tez ele de Orxan deqiqe vaxtımız var
- Sebine özünü asıb...
Bu sözleri eşidende dizlerim boşaldı, gözüm qaraldı, sanki dünya başıma yıxıldı... Dizi üste çöküb:
ALLAHIMM NE ETMİŞDİM MEN. MENİM GÜNAHIM NE İDİ... Rebbim axı men onu sevirdim neye göre onu menden aldın...
Bir müddet sonra 2ci palatada gözümü açanda bayaqki insanları gördüm. Elimin içinde bir kağız var idi. Bu mektub idi...
Mektub
Servan meni bağısla men sene söz vermişdim amma alınmadı... Meni evden qoymadılar başımı bağlayım.

[1] 2 >>