Gözelim-6. Bölüm.

Ehmed'in gedişi ile bir müddet olduĝum yerde qalmışdım. Heyat mene nece bir oyun oynamışdı bele. Eslinde bütün günahı heyatın üstüne yıxmaq doĝru deyil di sanki? Özüm istememişdim mi? Beli, Ayhan ile olan münasibeti özüm istemişdim. Onunla birlikde olanda dünyanın en xoşbext qadını kimi hiss edirdim özümü. Bu qeder xoşbext hiss ederken o adamdan nece uzaqlaşa bilerdim ki? O gözel gözler... Onlar çox gözel idi.
Ayhan ile bütün münasibetimi bitirdiyim gün gelince aĝlıma gözlerim yeniden dolmuşdu. Oysa o gün ne qeder de xoşbext idim. Ona bir uşaqımız olacaĝı xeberini verecekdim. Amma Ayhan'ın deyil uşaq bele bir ehtimala bele tehemülü yox idi. Otaĝına girdiyimde her zaman ki kimi Ayhan'ı işlereken görmüşdüm.
Tecüblenmemişdim. Ayhan hemişe mesĝul olurdu. Boş vaxtı deye bir şeyi yox idi. Evine çox gec gedirdi. Bezen işi olduĝu üçün, bezen de menim yanımda olduĝu üçün. Gelişimi görünce senedlerden ayrılaraq başını qaldırıb her zamanki sert üz ifadesi ile mene baxdı. Yanına gedib dodaqlarını öpdüm. O sert ifade yerini xefif bir tebessũme buraxmışdı..
"Ne edmisen bu gün canım?"
"Heç ne" deyerek çiyinlerimi çekdim.
"Bu axşam eve gedmeliyem."
Bir an gerilmeyime mane ola bilmedim. Bu axşam onunla birlikde gözel bir restorana gedecekdik ve men ona yemekde söyleyecekdim her şeyi.
"Amma restorana gedecekdik."
"Bilirem amma eve getmeyim lazımdır."
Gözlerimin dolmasına manee ola bilmemişdim. Ìkinci qadın olmaq ilk defe bu qeder yaralamışdı meni.
"Ayhan..."
"Xahiş edirem Deniz. Bütün gün boyunca beynimin etini yeyen bir qadın var. Birde sen başlama."
Gözümden axan bir damla yaşa manee ola bilmedim. Son söyledikleri beyinmin içinde tekrarlanırdı.
"Men sadece..."
"Sen sadece ne Deniz? Men sakitlik isteyirem başa düşürsen? Bunu da sende tapmışam. Sen arvadım kimi deyilsen. Onun kimi tele qurmursan mene. Men sene etibar edirem."
Anlamamış bir halda ona baxırdım. Bu adam ne telesinden behs edirdi bele?
"Başa düşmedim ne tele?"
Üzünde acı bir

[1] 2 3 ... 6 >>