çalışdım.

--

Qarşımda ezab çeken adama baxdım. Özümü görürdüm onda. Dünen axşam olanlar, Ayşe'nin gedişi Ayaz'ın sonunu hazırlamış kimi idi.
"Ged arvadını getir!"
Söylediklerim ile ciddi baxışlarını mene çevirsede dodaqlarına kinayeli bir tebessüm qonmuşdu.
"Meni sevmeyen arvadımı getirim? Saĝ ol dostum bir daha aldadılmaq kimi bir niyyetim yoxdur."
Haqlı idi. Söyleyecek bir şeyim olmadıĝı üçün susmaq qerarına gelmişdim. Gözüm saada sataşanda ise Deniz'i hekime aparacaĝımı xatırlamişdım..
"Men gedirem"
Ayaz bu sefer ciddi bir şekilde mene baxırdı. Normal hallarda çox vacib bir şey olmadıĝı müddetce şirketden tez çıxmazdım. Gökhan da, Ayaz da çox yaxşı bilirdiler bunu.
"Deniz'i hekime müayineye aparacaĝam. Efe'ni de Melek xanım'ın yanında qoyacayıq."
Üzündeki razılıq ifadesini göre bilirdim. Deniz üçün narahat olduĝunu bilirdim. Bu veziyyeti yox saymaqa çalışaraq oturduĝum yerden qalxdım ve qapıya doĝru irelileyerken seslenmesi ile dayanmaq mecburiyyetinde qaldım. Ona doĝru çevrilmeden söyleyeceyi şeyleri gözledim. Eslinde ne deyeceyini bilirdim. Belke de bu sebebden üzümü çevirmemişdim.
"O uşaqa ata olacaqsan mı?"
Texmin etdiyim şeyi söylemişdi. Cavabını menim bele bilmediyim bezen cavabından qorxduĝum sual idi bu. Men daha özüm bele bunu bilmezken nece vereydim ki cavabını?
"Ehmed?"
"Bilmirem Ayaz."
Bir şey söylemesine imkan vermeyerek otaqdan çıxdım. Boynumdakı kalustuku biraz boşaldaraq lifte keçdim. Qebul ede bilmirdim. O uşaqı qebul etmek isdesem de qebul ede bilmirdim. Çox berbad bir hiss idi bu. Başa düşmürdü kimse meni. Ìçimde neler yaşadıĝımı, neler düşündüyümü kimse bilmirdi.. Liftin dayanması ile qapıya doĝru yöneldim. Nefesim daralırdı. Bu duyĝu, bu heqiqet her keçen gün meni daha pis hala salırdı. Avtomabile mindikden sonra özümü sakit olmaĝa mecbur etdim. Biraz olsun sakit olmalı idim. Beli, canı yansın ve ezab çeksin isteyirdim amma bacarmırdım. Qezeble qaza basıb heç yavaş olmayacaq şekilde avtomabili işe saldım.

--

Gözüm

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>