arada ixtiyarsız yanımdakı adama baxırdı amma bir şey deyer qorxusundan tez gözlerimi qaçırdırdım.
Eve bizi götürmeye gelende de çox gergin idi. Efe'ni anamın yanına qoyarken avtomabilden enib anamla danışmamışdı bele. Bu veziyyet bes qeder qanımı qaraltmışdı qezebinden çekindiyim üçün susmuşdum.
Yol boyu avtomabilde çalan musiqiden başqa ses olmamısdı. Xestexananın dayanacaqında avtomabili saxlayandan sonra mene mehel qoymadan avtomabilden enmişdi. Bu hereketine de fikir vermemeye çalışaraq avtomabilden endim. Menim enmeyimle avtomabili kilidledi ve yene meni gözlemeden xestexanaya doĝru addımladı.
Hekimin otaĝına çatana qeder o önde men arxada gedmişdik. Otaĝın yan terefinde katibe otururdu. Xefif qarabuĝdayı biri idi ve Ehmed'i görende üzüne bir tebessüm yerleşdirmişdi.
"Salam nece kömek ede bilerem?"
"Nil xanım ile görüşecekdik."
Qadın üzüne daha böyük bir tebessüm yerleşdirib.
"Qebuluna yazılmısınız?"
Qadının sesi incelikden qırılacaqdı, bir insan hem baxışları hemde sesi ile işve saça bilerdi mi?
"Xeyir, amma ona Ehmed Özen geldi demeyiniz kifayet edecek."
Ehmed'in de özüne inamına deyecek söz yox idi. Bu adam her zaman mı bele özünü beyenirdi, maraqlı idi. Hemişe men ondan uzaq durardım. Mene çox tehlükeli görünürdü. Ayaz ve Gökhan kimi deyildi. Ehmed ferqli idi. Xoş hamısının ortaq olduĝu bir nöqte vardı qezebleri. Qezeblenen vaxt çox başqa olurdular. Amma Ehmed her zaman qezebli olardı.
Katibe qadının "Gire bilersiniz." sesi ile düşūncelerden ayrılıb Ehmed'in arxasınca otaĝa girdim. Qızılı saçlı bir xanım qarşıladı bizi ve masanın qarşısındakı kresloda oturmaĝımızı işare etdi eli ile. Az evvel Ehmed'in dediyi kimi adının Nil olduĝunu söyleyerek tanıs oldu menimle.
"Memnun oldum Deniz xanım."
Qadın heqiqeten çox gözel idi. En çox da bele gülümseyende daha gözel olurdu.
"Mende" dedim sesimi ola bildiyi qeder normal çıxardmaqa çalışırdım.
"Necesen Ehmed?"
"Yaxşıyam sen."
Ehmed her zamankı kimi soyuq bir ses tonu ve saymaz bir şekilde

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>