hazırlanmaqımı gözleyirdi. Qarnımdakı jeli silerek köyneyimin düymelerini baĝladım ve Ehmed'in yanına gelerek hekimin otaĝına keçdik.
"Bu an üçün her şey qaydasındadır. Bu sebebden ayda bir defe gelmeyinuz kifayetdir. Xoş günler."
Sesini güclü tutmaqa çalışsada titrenişdi. Gözleri her an göz yaşlarına boĝulacaqmıs kimi görünürdü. Ehmed meni qapıya doĝru ötürerek sadece soyuĝ bir şekilde "xoş günler" dediyini eşitdim.
Avtomabilie çatana qeder özümü saxladım. Bütün her kesin içinde onunla mübahise ede bimezdim. Avtomabilin yanına geldiyimizde qapını açaraq öz terefine keçdi mende öz terefime keçrek avtomabili işe salmaĝına imkan vermeden söze başladım.
"Utanmırsan sen? Nece bir insansan bele?"
Açardan elini çekerek mene doĝru baxdı.
"Ne çerenleyirsen sen?"
"Sevgilinin yanına nece müayineye apara bilersen meni?"
Dodaqlarına kinayeli bir tebessüm qonmuşdu amma gözleri qezeble yanırdı.
"Köhne sevgili."
Üzümü turşudaraq ona baxdım.
"Ìyrenc bir insansan sen! Utanmaq hissin yoxdur! Nifret edirem sene! Ne hala saldın meni?"
Dodaqlarındakı kinayeli tebessüm silinmişdi. Üz ifadesi daha sert bir hal almışdı.
"Utanmaqdan danışana bax? Evli bir adamdan hamile olan sensen! Beli, utanıram. Senin erin olduĝum üçün, o uşaqa soyadımı vereceyim üçün artıqlaması ile utanıram."

<< 1 ... 4 5 [6]