Son görüşümüz idi.Amma yene de sene demek istediklerimi deye bilmedim.Gözlerine baxdım.O gözler indi evvelki kimi baxmırdı.Solğun idi.Baş ucunda durub ellerini elime sıxıb yalnızca gözlerine baxdım.Ne qeder danışmaq istedimse,bacarmadım.Amma sen anladın bunu bilirem.



Her kese qarşı güclü görünmeye çalışdım.Sakitce otağın bir kenarına çekilib xısın-xısın ağlamq istedim.Ancaq onu da bacarmadım.Belke de,seninle düzgün bir münasibet qura bilmemişdik.Belke de,ikimiz de bir-birimize qarşı olan sevgimizi çatdıra bilmemişdik.Amma biz çox yaxın idik.Bu,danılmaz idi.



Gözlerinde görmek istemediyim o qemi gördüm.Heyatdan getmek istemediyini gördüm.Amma gec idi.Gözlerini yavaş-yavaş yumduğunda “getme”- deye bağırmaq istedim.seni qucaqlayıb “meni tek qoyma”-demek istedim.Amma bacarmadım.Senin anlayacağını düşündüm.



Gözümden axmayan yaşlar üreyimi yandırırdı.Her kesin ağlaması meni sıxırdı.Seni bele yola salmaq istemirdim.Gedeceyini düşünmek bele istemirdim.Seni o ağ kefene yaraşdırmaq istemirdim.Her kesin mene yazıq gözlerle baxmağını istemirdim….İstemirdim…İstemirdim……



Amma gec idi.”Niye bele tez?Niye?”sualları ile üsyan etmirdim.Razılaşırdım Allahın yazisi ile.Bilirdm ki,bir gün bu dünyaya gelen bir gün belece de getmelidir.Amma seni yola salmaq çetin gelirdi.Qorxduğum o an geldi.Yumdun gözlerini.Sanki bir çaşqınlıq yarandı qelbimde.Heyecan,qorxu bürüdü meni.Sadece başımı sinene qoydum.Seninle ele sağollaşa bildim.Amma ellerini heç buraxmadım.Çünki qorxurdum.Ellerini buraxsam,seni menden alacaqlarında qorxurdum.Çünki meni terk etdiyine inanmaq istemirdim.Amma sen artıq……



Seninle vidalaşmaq anı geldi.O qara torpaq seni menden aldı.Bu ağlaşmalar meni yordu…Seninle tek qalmaq isteyirem…Belke,gözlerine baxaraq deye bilmediklerimi indi sene dedim…Belke,o acı xatireleri indi sile bildim….Amma yene de susuram…



Sadece ellermin altında sanki sen deye sığalladığım o torpağı izleyirem…Gözlerimi sanki indi nese möcüze olacaqmış kimi o

[1] 2 >>