Duygularımın dile geldiyi bir anda sene ehtiyacım var.Arzularımın bitib-tükendiyi bir zamanda sene ehtiyacım var.O anları o zamanları unutmadığımı ,her gün xatiremde vereq-vereq vereqlediyimi sen de bilirsen...
Bes niye gelmirsen?
Zaman-zaman hisslerimin ateşinde qovrulub yanıb-yanıb küle çevrilen bu menem...
Duyguların arxasınca imeklemeye yeni başlayan uşaq kimi sürüm-sürüm sürünen bu menem...
Ayrılığın acısını dada-dada illerle xencer kimi öz qınına çekilib kederine qul olan bu menem...
Geceleri körpe üşaqlar kimi zülüm-zülüm ağlayıb,narahat yuxular yaşayan bu menem...
Resmini 17-18 yaşlarındakı qız uşaqları kimi balışlar altında gizledib,dodağıma yaxınlaşdıraraq göz yaşlarıma xatırladan bu menem...
Her gece göz yaşlarından islanmış yaş resmini bağrına basıb isti üreyimle qurudan bu menem...
Bu menem....
Nağıllar uydurub ağlımla xeyallarımın kesişdiyi yerde seni zaman-zaman öz özüme neql eden menem...
Seni seven menem...
Anları yadıma salaraq benövşe kimi boynunu büken menem...
Menem...
Ehtiyac duyduğunda yanında görmediyi ezizini xeyallarla yaşadan menem...
Ehtiyacım var...
Üzünü uzaqdan da olsa bele...
Sesini haraylardan eşıtsem de bele...
Ehtiyacım var...
Kepenekler kimi uçub her çiçekden çiçeye qonmadı arzum...
Fesiller yığnağı kimi yaz açıb payız sonunda solmadı arzum...
Ellerinde esa ile gezen qoca kişi ve qadınlar kimi yaşlanıb ahıl yaşına dolmadı arzum...
Ehtiyac duyduğunda istediyini yanında görmedi arzum...
İllerin sınağına sine gerib qırılanlardan olmadı arzum...
Sene..
Ehtiyacım...
Var...
Gelmeyeceyini ,dönmeyeceyini bile-bile...
Üzüme bele bir daha baxmayacağını bile-bile...
Ellerimi tutmayacağını bele bile-bile...
Sene ehtiyacım var...
Xeyallarıma...
Yuxularıma...
Dünyama gel...