Yan-yana iki ev. Birinde hemişe dava-qırğın, o birisinde sakitçilik. Növbeti defe er-arvadın davası, arvad kişiye deyir:
— Sen bu vaxta qeder qonşuların dava etdiyini, söyüş söydüklerini eşitmisen?
Men de eşitmemişem, get öyren görüm onlar nece yaşayırlar.
Kişi qonşunun penceresinin altında gizlenib eve nezaret edir. Qonşu evdekiler heresi öz ile meşğul idi: arvad metbextde, kişi stolun arxasında nese yazır.
Birden telefon zeng çalır, kişi tez durur telefona teref qaçır. Bu zaman ayağı stola ilişir vazanı salır yere. Kişi eyilib tez-tez qırıqları yığır. Arvadı bu sese metbexden qaça-qaça gelir ve eyilib sınıqları yığmağa erine kömek edir.
Er arvadına deyir:
— Bağışla ezizim...telefonu götürmek üçün telesdim, ayağım ilişdi...sındırdım.
— Yox ay kişi, günahkar menem, men onu düz qoymadım...sen de ilişdin.
Onlar öpüşdüler, sınıqları yığışdırdılar ve here öz işine qayıtdı.
Kişi öz evine gelir, arvadı o saat maraqlandı:
— Heee, o sakit evin sekretini öyrendin?
— He öyrendim...onlarda ailede her ikisi de günahkardır, amma bizde ise hemişe her ikimiz de haqlı oluruq...
Sevin ve sevilin....xoşbext olun....