olanda utanmaq hissin harda idi? Heqiqeten maraqlı gelir mene."
Bir anda cenesindeki elimi iteledi ve telesik addımlarla otaqdan çıxdı. Bir müddet onun getdiyi boşluĝa baxdım. Yene ireli gedmişdim. Bunun ferqinde idim amma özümű saxlaya bilmirdim. Bu qezeb meni de onu da yeyib bitireceydi bilirdim amma yene de içimdeki qezebe söz keçirde bilmirdim. Dolabı açaraq geyineceyim kostumu çıxardım. Bu aralar işleri yaman boş buraxmışdım. En azından işlerime qayıdaraq biraz olsun bu qadını aĝlımdan silmeli idim eks halda deli olacaqdım.

--

Metbexe girdiyimde axmaqa hazır olan göz yaşlarımı serbest buraxdım. Bu adamın her sözünde bele yaralanmaqa mecbur idim? Her zaman menu bele alçaldacaqdı mı? Üreyim aĝrıyırdı artıq.
"Sabahın xeyir Deniz ana."
Efe'nin sesi ile özüme geldim ve göz yaşlarım elimin tersi ile silerek ona teref çevrildim. Ne qeder mesum ve şirin dayanmışdı. Yanına yaxınlaşıb yanaĝından öpdüm.
"Üzünű yudun?"
"Hıhı." deyerek başını yelledi.
"O zaman qarnını doyuzduraq mı?"
"Olar."
Sesindeki sevinc biraz olsun özümü ele almaqıma sebeb olmuşdu. En azından bu evde meni seven bir nefer var idi. Efe'ni stuluna oturdaraq boşqabına yemek qoydum. Mende yanında oturaraq çöreyine bal çekerek boşqabına qoydum.
"Sabahın xeyir Efe."
Ehmed'in sesini eşitmeyimle irkilmişdim amma dönüb ona baxmadan stekanlara çay süzdüm. Artıq qerar vermişdim ona ehemmiyet vermeyecekdim ve sözlerine qapılıb üzülmeyecekdim. Yeniden meni incitmeyine icaze vere bilmezdim.
"Deniz ana?"
"Buyur canım."
"Atam üçün de çöreye bal çekersen?"
Bir an ne deyeceyimi bilmedim ve baxışlarımı Ehmed'e çevirdiyimde onun da mene baxdıĝını gördüm. Ne cavab vereceyimi gözlediyi açiq idi.
"Atan özü çeker. Isteyirsen isteyirsen senin üçün hazırlayım."
"Men istemirem atam üçün hazırla. Hazırlasın ata?"
Ehmed'in bir qaşı kinaye ile havaya qalxdı. Üzünde yene o istehzalı tebessüm yaranmış.dı.
"Hazırlasın oĝlum."
"Hazırla Deniz ana."
Sakit olmaqa çalışaraq elime çörek aldım ve Efe'nin dediyi

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>