kimi çöreye bal çekerek Ehmed'e uzatdım. Ehmed çöreyi alarken elime deyen eli ile ildırım vurmuş kimi olmuşdum. O qeder çox heyecanlanmışdım ki. Niye bele olurdu? Üstelik o an aĝlıma dünen axşam olanlar gelirdi. Çayımdan bir udum içib düşüncelerimi bir kenara qoymaĝa çalışdım.
Ehmed ise mene acıĝ eder kimi ona verdiyim çöreyi yavaş yavaş yeyirdi. Bu adam bir insanı deli ede bilerdi. Ona mehel qoymamaqa çalışaraq söyleyeceklerimi düşünmeye başladım. Bu evde mehkum heyatı yaşaya bilmezdim axı.
"Men anam gile gedmeyi düşünürem bu gün."
Gözleri boşqabından ayrılıb üzüme çevrildi. Üzünde yene kinayeli tebessüm vardı. Ehemmiyet vermemeye çalışdım.
"Hmm, demek ele düşünürsen?"
Sesindeki istehza o qeder açıq idi ki, başında boşqab yada stekan sındırmamaq üçün özümü zorla saxlayırdım.
"Evde darıxıram. Efe ile gederik. Üstelik Efe de anamı çox sevir."
Qarşısındaki boşqabla meşgul olan uşaq adını söylemeyim ile o gözel kiçik gözlerini mene çevirdi.
"Efe canım anam gile gedek mi?"
Üzünde sevimli bir gülümseme yaranmışdı.
"Meleyin yanına gedek."
Bax buna Ehmed de mende teccüblenmişdik. Melek xala demeyi lazım idi bu uşaqın. Melek de ne idi?
"Oĝlum Melek deyil Melek xala deyeceksen."
Efe atasın sözlerine çiyinlerini dartaraq "O hirslenmir ki." dedi ve yemeyine geri döndü.
"Efe de isteyir."
Menim danışmaĝım ile gözlerini Efe'den ayırıb mene çevirdi.
"Nece gedeceksiniz?"
Necemi gedeceyik? Yox bu adam sebrimi yoxlayırdı. Nece gedeceyimizi bilmeyecek qeder kor ola bilmezdi axı?
"Taksi deye bir şey var" deye pıçıldasım. Dodaqları kinaye ile qıvrıldı.
"Onu mende bilirem de menden icaze almadan nece gedeceyinizi soruşuram,"
Elimdeki stekanı sert bir şekilde masaya qoydum. Özümü sıxaraq.
"Gede bilerik mi?" dedim.
Meni bele diz çökdürmek onun xoşuna gelmiş olacaq ki üzündeki tebessüm her keçen saniye artırdı.
"Avtomabil idare ede bilirsen?"
"Beli."
Sesim bezmiş kimi çıxmışdı. Alt terefi bir yere gedecekdik ve vermediyi sual qalmamışdı.
"Senin ūçün en

<< 1 2 [3] 4 5 ... 7 >>