yaşında
Ata: Qızımın xoşbext ailesi olması mene çox xoşdur. Ölüb getsem de, gözüm arxada qalmayacaq, her şeyin öhdesinden geldi, onunla qürur duyuram.
Qızı: Atam üçün çox nigaranam, onu itirmek istemirem, son zamanlar dermanlarını da vaxtlı-vaxtında qebul etmir. ALLAHım, ne olar, onu menden alma…

50 yaşında
Ata: Xoşbext ol, qızım, dünyan firavan, axiretin xeyirli olsun.
Qızı: Atacan, senden ötrü çox darıxacağam. Bundan bele derdimi kime deyeceyem? Kiminle danışacağam? Kim mene kömek edecek? Atacan, ne olar, getdiyin yerde şad-xürrem ol. Her zaman yanımda olduğunu hiss etdir mene. Arabir mene işarelerle xeber gönder. Ah! Atacan, sensiz nece yaşayacağam?!

55 yaşında
Qızı: Atacan sen gedeni yoxluğunu daha çox derk edirem. Kaş seni heç üzmeyeydim. Heyifslenmeyin heç neyi deyişmeyeceyini yaxşı bilirem, meni duyduğunu bilirem. Atacan, ne olar, seni üzdüyüm her gün üçün ne qeder peşman olduğumu da bil, bağışla meni…

<< 1 [2]