qarşıma qoyulmuş şorbadan bir qaşıq aldım. Heqiqeten lezzetli idi. Deniz'in yaxşı yemek bişirdiyini inkar edecek deyildim, çox gözel yemek bisirirdi.
"Çox gözel olub" deyr mızıldadım.
Deniz biran baxışlarını şorbadan ayırıb mene çevirsede sonra tekrar qarşısındaki boşqaba geri çevirmisdi. Menimle danışmaq istemediyini çox gözel bir şekilde belli etmişdi. Eslinde qezeblene bilmirdim ona, qezeblenmeye haqqımda yox idi. Men bele olması üçün elimden geleni etmirdim mi? Ìndi ne deye ona qezeblene bilerdim ki?
Yemeyin geri qalanını susaraq keçirmişdim. Bir nece defe Efe ve Deniz danışmışdı feqet onlara baxmaq yerine qabaĝımdakı yemeklerde diqqetimi cemlemeye çalısmışdım. Eks halda oĝlumu qısqanacaqdım!
Deniz'in ona içden tebessümünü qısqanmamaq elde deyildi. Bir defe de olsun mene ele gülümsememişdi, ele baxmamışdı. Layiq idim mi? Xeyir, amma yene de mene ele baxmalı ve ele gülümsemeli idi.
Qezebime manee ola bilmeyerek hirsle masadan qalxdım. Ìkisininde maraq dolu ve ürkek baxışları mende idi, mehel qoymamaqa çalışaraq.
"Nuş olsun size."
Dedim ve salona keçdim. Özümü kresloya buraxarken düşünmekden aĝrıyan başımı tuttum. Heqiqeten yorulmuşdum bir şeylerden artıq. Sakitlik isteyirdim feqet oda mümkün olmurdu. Nece davranmalı olduĝumu, ne etmeli olduĝumu bilmemek çox ezabverici bir haldı.

--

Efe'nin mene danışdıĝı şeyleri dinleyirmiş kimi görünsem de fikrimde az evv masadan hirsle qalxan Ehmed vardı. Ne etmisdim ki yene bele qezeblenmisdi? Çox yorulmaĝa baslamısdım artıq bu veziyyetden. Beli, belke özüne göre haqlı sebebleri var ve dedikleri doĝrudur amma menimde canım yanırdı bunu bilmesi ve basa düsmeyi lazım idi. Ezab ceken sadece o deyildi. Xoş onun niye ezab çekdiyini anlamırdım da. Utanırdı menden ferqinde idim, neticede evli bir adamdan hamile olam men idim, haqlı olaraq özüne, evine yarasdırmırdı. Belke de en yaxşı çıxış yolu bu işi uzadmamaq idi. Onunla bu gece bu mövzunu bu gece danışacaqdım.
"Doydum men."
Efe'ye gülümseyerek oturduĝum yerden

<< 1 [2] 3 4 ... 8 >>