qalxdım ve masanı toplamaĝa başladım. Oda içeri keçdi. Ne qeder metbexde qaldıĝımı unudaraq özümü metbex islerine vermisdim. Ìçimde qeribe bir qorxu ve heyecan vardi. Etmeli olduĝum söhbet meni çox germişdi, amma bunu etmeye mecbur idim bilirdim.
"Bütün geceni burda keçirdin."
Esitdiyim sesle xefif qorxu hisdiyle arxaya çevrildim. Ehmed qapıya söykenib meni izleyirdi.
"Men, men..."
"Sen ne?"
Sesinde yene o kinayeli ifade vardı feqet gözleri alov kimi yanırdı. Sesindeki kinayeye ve gözlerindeki alova mehel qoymamaqa çalışaraq "Ìşim vardı." deye pıçıldadım.
"Bitsin o halda işin, men yatıram."
"Yaxşı."
Deye mızıldanaraq geden adamın arxasınca baxmaqla kifayetlenmişdim. Biraz daha metbexde qaldıqdan sonra qaçış olmadıĝını düşünerek pillekenlere doĝru yöneldim. Her pillede ürek ritmim deyişirdi. Derin bir nefes alaraq içeri girdim. Ehmed yataqda yarı yatmış veziyyetde televizorda bir programı izleyirdi. Yorĝan beline qeder çekilmisdi ve üst terefi çılpaq idi. Fikir vermemeye çalışaraq dolabdan gece paltarımı götürdüm ve vanna otaĝına girdim. Paltarlarımı çıxardıqdan sonra gece paltarımı geyinerken gözüm aynadaki eksime sataşdı. Ìxtiyarsız bir nida yükseldi aĝzımdan ve anında aĝzımı tuttum. Bu men idim mi? Hamile olmaq insanı arıĝladmaz kökelderdi deyil mi? Ele ise men niye bele arıqlamışdım? Hem öz heyatımı, hemde körpemin heyatını riske atmaĝa başlamışdım. Beli, her ne qeder evli bir adamdan hamile qalmış olsam da o menim de körpemdi. Ona sahib çıxmaq mecburiyyetinde idim, anası olaraq onu her cür pislikden qorumalı idim. Daha artıq düsünmemeye çalısaraq gece paltarımı geyindim ve paltarlarımı kirli paltarların olduĝu sebete ataraq otaqdan çıxdım. Ehmed helede eyni veziyyetde programı izleyirdi. Bir ara qısa bir an baxışlarını mene çevirse de sonra tekrar ekrana geri çevirmisdi. Mehel qoymadan yataĝın diger terefine keçdim ve yorĝanı qaldırıb yataĝa girdim. Yüngül yatar veziyete gelib yataq baslıqına söykendim.
"Ehmed."
Sesimdeki nida narahat edirdi. Ondan

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>