getdiyimizde Gökhan ve Ìnci'nin gelmiş olduĝunu gördüm. Ìnci ile Ayaz ve Ayşe'nin toyunda tanış olmuşdum. Xoş ve gözel xasiyyetli qız idi. Bizde yerlerimize keçdikden sonra bir müddet söhbete daldıq. Arxada xoş pianino sesi vardı ve çox sakitlesdirirdi insani.
Masamızda helede iki nefer eksik idi. Döze bilmeyib.
"Diger gelen iki nefer kimdir?"
Deye ortalıĝa bir sual atdım. Gökhan her zamanki kimi gülümseyerek.
"Adem bey ve heyat yoldaşı Peri xanim idi, amma usaqları xestelendiyi üçün gele bilmediler." dedi.
Tebessüm ile kifayetlendim. Gökhan xoş xasiyyet, düşünceli idi, çox severdim onu.
Masamıza yaxınlasan bir ofsiyantin sesi ile düşüncelerimden ayrıldım.
"Axsamınız xeyir. Adem bey ve xanımı gelmeyecekler mi?"
Ehmed ofisiyanta baxaraq.
"Beli." dedi.
"Gelmeyeceyini söyleyen amma son anda gelmeye qerar veren iki qonaĝımız var bu masada otura bilerler?"
"Problem deyil."
Deye yola verdi Ehmed Ayaz ve Gökhan ile yarım qalan söhbetine geri döndü.
Ayşe'nin qulaĝına "Çox sıxıldım" deye pıçıldadım. Oda mene gülümseyerek "Bir nece saata gederik. Canım sebr et." dedi.
Can sıxıntımı azaltmaq meqsedi ile boş gözlerle etrafa baxmaqa başlamışdım ki, esitdiyim ses ile üzümü bos olan yere oturan adamlara çevirdim. Bir an ne edeceyimi bilmez bir halda onlara baxdım! Ayhan ve arvadı tam qarsımda idi.

<< 1 ... 6 7 [8]