ezizim?"
Qulaqıma pıçıldanan sözler ile gözlerimin dolmasına manee ola bilmemisdim ve qezeble Ehmed'e doĝru çevrilmişdim. Bir an sadece onun qezeb dolu gözlerine baxdım. Saf bir qezeb vardı o gözlerde, eslinde derinlerde daha başqa şeylerde vardı amma ne olduĝunu heç cür anlaya bilmirdim. Üzüme kinayeli bir tebessüm yerleşdirerek.
"Yene formadasan ezizim." deye mızıldadım.
Oda eyni şekilde mene gülümseyerek "Her zaman..." dedi ve dodaqlarıma qısa bir öpüş buraxdı. Gözlerim ixtiyarsız Ayhan'a sataşanda onun alov kimi parıldayan gözleri ile qarşılaşdım. Açıq bir şekilde bizi izleyirdi ve bunu gizlemek ehtiyacı bele duymurdu. Ayşe'nin qoluma toxunması ile düşüncelerimden ayrılıb baxışlarımı ona çevirdim.
"Yaxşısan?"
"Sence?"
Susdu. Deyecek bir şey de yox idi ki, bu veziyyetde. Yada ne deyile bilerdi ki bele bir veziyyetde?
"Evliliyiniz çox telesik olmuş."
Ayhan'ın yoldaşı bunu mene deyil Ehmed'e müracietle demişdi. Qadının meni yox saymamaqa çalışmaqı heqiqeten gülünc idi.
"Telesik mi? Illerdir onu evlenmeye razı olmasını gözleyirdim, şansdır oldu."
Bir an eşitdiklerim ile ne edeceyimi bilmedim. Bunu deyen Ehmed idimi?
"Hmm çox sevirsiniz yeni?'
Ehmed oturduĝu yerde gerilerek.
"Texmin ede bilmeyeceyiniz qeder çox sevirem. Ìllerdir üreyimde ona duyduĝum sevgi var."
Dedi o an dedikleri o qeder içden ve gerçek kimi geldi ki, sadece bir an, qısa bir an söylediklerinin hqeiqet ola bileceyini düşündüm. Amma sonra özümü toplayaraq bu dediklerinin hamısının sadece bir yalandan ibaret olduĝunu xatırlatdım özüme.
"Böyük Mehebbet imiş." dedi Ayhan.
Ehmed'in gerildiyini üzünde her saniye sertleşen ifadeden çox yaxşı anlayırdım. Bu axşam bir problem, bir teslik çıxmadan bitsin deye neler vermezdim ki? Masadaki derin sessizliyi ise Gökhan ve Ayaz'ın işle baĝlı danışmaĝa başlaması silmişdi. Mende yene etrafı izleye başlamışdım ki, bir anda gelen mede bulantısı ile masadan qalxdım.
"Hara?"
Ehmed ayaĝa qalxmaqım ile oturduĝu yerden bileyimden tutmuşdu.

<< 1 [2] 3 4 ... 8 >>